Καλώς ήρθατε στην OSHOLAND

Η Osholand είναι ένας Τόπος που εκφράζει το Όραμα του Όσσο για τον καινούργιο άνθρωπο και την καινούργια ανθρωπότητα. Η χώρα του homo novus. « Ο παλιός άνθρωπος πεθαίνει, και δεν υπάρχει λόγος να τον βοηθήσουμε να επιβιώσει πλέον. Ο παλιός άνθρωπος είναι ετοιμοθάνατος: μην θρηνείς γι΄αυτόν, βοήθησέ τον να πεθάνει. Γιατί μόνο με τον θάνατο τού παλιού μπορεί να γεννηθεί ο καινούργιος. Η παύση του παλιού αποτελεί την αρχή τού καινούργιου.
Ο άνθρωπος έχει ζήσει έως τώρα όχι αληθινά, όχι αυθεντικά΄ ο άνθρωπος έχει ζήσει πολύ ψεύτικη ζωή. Ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη παθολογία, ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη αρρώστια. Και δεν υπάρχει λόγος να ζούμε με αυτή την παθολογία΄ μπορούμε να βγούμε από τη φυλακή, γιατί τη φυλακή τη φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή επειδή έχουμε αποφασίσει να βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή γιατί έχουμε πιστέψει ότι η φυλακή δεν είναι φυλακή αλλά σπίτι μας».

Το μήνυμα του Όσσο προς την ανθρωπότητα είναι: « φτάνει πια. Αφυπνίσου! Δες τι έχει κάνει ο άνθρωπος στον ίδιο τον άνθρωπο. Μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει πέντε χιλιάδες πολέμους. Δεν μπορείς να την πεις υγιή αυτή την ανθρωπότητα. Και μόνο καμιά φορά εδώ κι εκεί άνθισε κάποιος Βούδδας. Αν μόνο καμιά φορά δίνει μέσα στον κήπο λουλούδια κάποιο φυτό, και κατά τα άλλα, όλος ο κήπος μένει δίχως λουλούδια, θα τον πεις κήπο αυτόν; Κάτι πολύ βασικό έχει πάει στραβά. Κάθε άνθρωπος γεννιέται για να γίνει Βούδδας: τίποτε λιγότερο από τούτο δεν πρόκειται να σε ικανοποιήσει».
Γίνε και εσύ πολίτης της Osholand και ενσάρκωσε το μήνυμα της Πνευματικής Αφύπνισης.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ XII.


 
Διαλογισμός είναι απλώς το θάρρος να είσαι σιωπηλός και μόνος σιγά-σιγά, αρχίζεις να αισθάνεσαι μια καινούρια ποιότητα τον εαυτού σου, μια καινούρια ζωντάνια, μια καινούρια ομορφιά, μια καινούρια ευφυΐα, που δεν είναι δανεισμένη από κανέναν, αλλά που μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα σου, που έχει ρίζες μέσα σου. Κι αν δεν είσαι δειλός, θα ανθίσει και θα δώσει καρπούς.


Όταν το παιδί είναι άρρωστο, φρόντισε το σώμα του, αλλά ποτέ μην του δίνεις υπερβολική προσοχή. Αυτό είναι επικίνδυνο, επειδή έτσι συνδέει την αρρώστια με την προσοχή — πράγμα που είναι αναπόφευκτο να συμβεί, αν αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.


Γεννήθηκες, ήρθες στον κόσμο με ζωή, με συνειδητότητα, με τρομερή ευαισθησία.
Κοίταξε απλώς ένα μικρό παιδί. Κοίταξε τα μάτια του, τη φρεσκάδα του. Δυστυχώς όλα αυτά θα έχουν καλυφθεί από την ψεύτικη προσωπικότητα.


Από την παιδική σου ηλικία, ακούς ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο». Έτσι, όταν βλέπεις ένα τριαντάφυλλο, επαναλαμβάνεις απλώς σαν κομπιούτερ ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο». Το νιώθεις αυτό πραγματικά; Αν δεν το νιώθεις, μην το λες.
Όταν κοιτάζεις το φεγγάρι, μη λες πως είναι όμορφο αν αυτό δεν το νιώθεις μέσα σου. Θα εκπλαγείς με το ότι το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού που κουβαλάς μέσα στο νου σου, είναι όλο δανεισμένο.
Και μέσα σ' αυτό το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού, που είναι άχρηστα σκουπίδια, χάνεται το ένα τοις εκατό τής εσωτερικής αίσθησης — πνίγεται. Παράτα εκείνη τη γνώση. Ανακάλυψε τη δική σου εσωτερική αίσθηση.

Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την ανακάλυψη τής εσωτερικής άίσθησης.
Ο μεγαλύτερος φόβος στον κόσμο είναι για τη γνώμη των άλλων. Και τη στιγμή που παύεις να φοβάσαι το πλήθος, δεν είσαι πια πρόβατο, γίνεσαι λιοντάρι, μέσα στην καρδιά σου εμφανίζεται ένας μεγάλος βρυχηθμός — ο βρυχηθμός τής ελευθερίας.
Ο Βούδας το έχει ονομάσει αυτό 'βρυχηθμό τού λιονταριού." Όταν ένας άνθρωπος φτάνει σε μια κατάσταση απόλυτης σιωπής, βρυχάται σαν λιοντάρι. Για πρώτη φορά, γνωρίζει τι είναι ελευθερία, επειδή τώρα δεν υπάρχει κανένας φόβος για τη γνώμη των άλλων. Το τι λένε οι άνθρωποι, δεν μετράει καθόλου. Είτε σε λένε άγιο είτε σε λένε αμαρτωλό, δεν έχει καμία σημασία. Ο μοναδικός κριτής σου είναι ο θεός. Και ο Θεός δεν είναι κάποιος άνθρωπος. Θεός σημαίνει ολόκληρο το σύμπαν.


Το να ζεις επικίνδυνα σημαίνει ότι ζεις. Αν δεν ζεις επικίνδυνα, δεν ζεις. Η ζωή ανθίζει μόνο μέσα στον κίνδυνο. Η ζωή δεν ανθίζει ποτέ μέσα στην ασφάλεια. Ανθίζει μόνο μέσα στην ανασφάλεια.


Να ερωτεύεσαι, αλλά μην αφήνεις τον έρωτα σου να υποβιβάζεται σε γάμο. Να εργάζεσαι, αλλά μην αφήνεις τη δουλειά σου να γίνει όλη σου η ζωή. Η ζωή σου, το κέντρο τής ζωής σου, πρέπει να παραμείνει το παιχνίδι.
Η εργασία πρέπει να είναι απλώς ένα μέσο για παιχνίδι. Να εργάζεσαι, αλλά να έχεις χρόνο, να έχεις ευκαιρία να παίζεις. Μην αφήνεις τη ζωή σου να περιορίζεται μέσα σε μια εργασιακή ρουτίνα — επειδή ο σκοπός τής ζωής είναι το παιχνίδι!
Παιχνίδι σημαίνει να κάνεις κάτι για την ίδια τη χαρά που παίρνεις κάνοντας το. Αν σου δίνουν χαρά περισσότερα πράγματα, τότε θα έχεις μεγαλύτερη ζωντάνια. Ασφαλώς, η ζωή σου θα διακυβεύεται πάντοτε, θα βρίσκεται πάντοτε σε κίνδυνο. Έτσι όμως πρέπει να είναι η ζωή.
Το ρίσκο είναι κομμάτι τής ζωής. Για την ακρίβεια, το ρίσκο είναι το καλύτερο κομμάτι τής ζωής, το πιο όμορφο κομμάτι τής ζωής. Κάθε στιγμή είναι ένα ρίσκο. Μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει... Όταν εισπνέεις και εκπνέεις, παίρνεις ένα ρίσκο: Ποιος ξέρει αν η εισπνοή επιστρέψει ή όχι; Δεν υπάρχει καμία εγγύηση γι' αυτό, καμία βεβαιότητα.


Εμείς φτιάχνουμε πολλών ειδών φυλακές: σχέσεις, πεποιθήσεις, θρησκείες - όλα τους είναι φυλακές. Αισθάνεται κανείς άνετα, επειδή εκεί δεν φυσάνε άγριοι άνεμοι.


Το εγώ είναι το αυγό και θα πρέπει να βγεις έξω απ' αυτό. Να είσαι εκστατικός! Βγες έξω από κάθε προστασία και κάθε κέλυφος και κάθε ασφάλεια. Τότε, θα φτάσεις στον ευρύτερο κόσμο, στον απέραντο, στο άπειρο. Μόνο τότε ζεις και ζεις με αφθονία.


Όπως υπάρχουν αλκοολικοί, έτσι υπάρχουν και εργασιομανείς. Κρατούν συνεχώς τον εαυτό τους απασχολημένο με κάποια εργασία. Δεν μπορούν να σταματήσουν να εργάζονται. Οι αργίες είναι τρομακτικές. Δεν μπορούν να καθίσουν σιωπηλά. Μπορεί να αρχίσουν να ξαναδιαβάζουν την εφημερίδα που μόλις διάβασαν. Θέλουν να παραμένουν συνεχώς απασχολημένοι, επειδή αυτή η απασχόληση γίνεται κουρτίνα ανάμεσα στον εαυτό τους και το θάνατο.


Οι επιτυχίες ήταν και αποτυχίες επίσης. Οι αποτυχίες ασφαλώς ήταν αποτυχίες και οι απολαύσεις δεν ήταν παρά εναύσματα για να υποφέρεις πόνο.


Και οι δύο αυτοί τρόποι ζωής έχουν αποτύχει. Η Ανατολή έχει αποτύχει επειδή επιχείρησε το διαλογισμό χωρίς την αγάπη. Η Δύση έχει αποτύχει επειδή επιχείρησε την αγάπη χωρίς το διαλογισμό. Όλη μου η προσπάθεια είναι να σου δώσω μια σύνθεση, το όλο — που σημαίνει διαλογισμό συν αγάπη.
Πρέπει κανείς να είναι σε θέση να είναι ευτυχισμένος όταν είναι μόνος του και να είναι επίσης σε θέση να είναι ευτυχισμένος και μαζί με τους ανθρώπους.
Πρέπει να είναι κανείς ευτυχισμένος μέσα του και να είναι επίσης ευτυχισμένος και μέσα στις σχέσεις.


Το να εκθέτεις συνεχώς τον εαυτό σου, θα σου φανεί στην αρχή πολύ τρομακτικό, σύντομα όμως θα αρχίσεις να δυναμώνεις, επειδή από τη στιγμή που εκτίθεται η αλήθεια, γίνεται πιο δυνατή και το ψεύτικο πεθαίνει, Και με το να γίνει η αλήθεια πιο δυνατή, εσύ ριζώνεις και κεντράρεσαι. Αρχίζεις να γίνεσαι άτομο. Η προσωπικότητα εξαφανίζεται και εμφανίζεται η ατομικότητα.
Η προσωπικότητα είναι κάτι ψεύτικο, κάτι ανυπόστατο, η ατομικότητα είναι ουσιώδης.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ XI.


  • Αν κοιτάξεις, θα δεις ότι υπάρχει σε όλες τις θρησκείες αυτή η περίεργη λογική: προσφέρεται το ίδιο πράγμα. Ο ιερέας ξέρει πάρα πολύ καλά ότι οι δύο δυνάμεις που διαιρούν τον άνθρωπο είναι: ο φόβος και η απληστία. Κι αν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις και τα δύο, μπορείς να υποδουλώσεις την ανθρωπότητα. Κι ως σήμερα, έχουν κρατήσει απόλυτα υποδουλωμένη την ανθρωπότητα.

    Η τώρα ζωή είναι μια ζούγκλα από λέξεις και δεν θα μπορέσεις να βγεις από τη ζούγκλα. Η πολυμάθεια είναι τόσο μεγάλη ζούγκλα — για την ακρίβεια, είναι η μόνη ζούγκλα που απόμεινε στον κόσμο.

    Η ομοφυλοφιλία είναι αρχαία θρησκευτική παράδοση . Βάζοντας χωριστά τις μοναχές και χωριστά τους μοναχούς, δημιουργείς ομοφυλοφιλία. Είναι φυσικό είναι επόμενο να συμβεί.

    Θρησκεία σημαίνει ότι ζεις μέσα από τη συνειδητότητά σου. Ηθική σημαίνει ότι ζεις σύμφωνα με τα ανώτατα πρότυπα που σου έχει επιβάλλει η κοινωνία όχι σύμφωνα με το δικό σου φως

    Ο Αδάμ και η Έυα έπαιζαν στα ζάρια τον Παράδεισο. Είπαν, "Είμαστε έτοιμοι να χάσουμε τον Παράδεισο, αλλά δεν μπορούμε να χάσουμε την ελευθερία μας." Σεβάστηκαν την ελευθερία πιο πολύ από τον ίδιο τον Παράδεισο με τις απολαύσεις του. Δεν ήταν ηδονιστές, ήταν αναζητητές της αλήθειας.


    «Ο γιατρός μου επέμενε να έρθω να σας δω,» είπε η ασθενής στον ψυχίατρο.
    «Δεν καταλαβαίνω όμως για ποιο λόγω. Είμαι ευτυχισμένη με το γάμο μου, έχω αρκετούς φίλους, αισθάνομαι ασφαλής με τη δουλειά μου και δεν έχω έγνοιες.»
    «Μμμ!» είπε ο γιατρός, ψάχνοντας το σημειωματάριο του. «Και πόσο καιρό σας συμβαίνει αυτό;»
    Ήδη στον κόσμο της Δύσης ο άνθρωπος δεν μπορεί να μην έχει προβλήματα, αν δεν έχει είναι ασθενής!!


    Συνέβη όταν ένας από τους μεγάλους Ρώσους λογοτέχνες, ο Μαξίμ Γκόρκυ, επισκέφθηκε την Αμερική. Τού έδειξαν όλων των ειδών τα πράγματα που είχαν επινοήσει οι Αμερικανοί για να διασκεδάζουν. Ο άνθρωπος που τον ξεναγούσε, θεωρούσε ότι τον είχε κάνει πολύ ευτυχισμένο. Όσο περισσότερα όμως τού έδειχναν, τόσο πιο στενοχωρημένος φαινόταν. Ο ξεναγός τον ρώτησε: «Τι συμβαίνει; Δεν καταλαβαίνετε;»
    Και ο Γκόργκυ είπε: «Μπορώ να καταλάβω, γι' αυτό στενοχωριέμαι. Σε αυτή χώρα πρέπει να λείπει η χαρά. Διαφορετικά, δεν υπάρχει ανάγκη για τόσο πολλές διασκεδάσεις.»


    Η παιδεία μας, ο πολιτισμός, η θρησκεία, όλα τους στηρίζονται σε αυτή τη βασική ιδέα, ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι φιλόδοξος. Μόνο ο φιλόδοξος άνθρωπος θα είναι σε θέση να πετύχει την ολοκλήρωση, την ικανοποίηση. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ και δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όμως η άγνοια είναι τόσο βαθιά, που εξακολουθούμε να πιστεύουμε αυτή την ανοησία.


    Η ευτυχία βρίσκεται εκεί που είσαι — όπου κι αν βρίσκεσαι, η ευτυχία βρίσκεται εκεί. Σε περιβάλλει, είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι σαν τον αέρα, σαν τον ουρανό. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που χρειάζεται να το αναζητήσεις. Είναι το ίδιο το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το σύμπαν. Η χαρά είναι το ίδιο το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο το σύμπαν. Πρέπει όμως να κοιτάξεις ευθεία μπροστά σου. Αν κοιτάζεις στο πλάι, τότε τη χάνεις.


    Για την ώρα, υποστηρίζεις τους ίδιους σου τους εχθρούς. Πηγαίνεις και ψηφίζεις τους ίδιους σου τους εχθρούς. Είναι σαν να σου έχουν δώσει την ελευθερία να επιλέξεις σε ποια φυλακή θέλεις να πας — στη ρεπουμπλικανική ή στη δημοκρατική. Κι εσύ ψηφίζεις ευχαριστημένος. «Εγώ πιστεύω στη ρεπουμπλικανική φυλακή.» — «Εγώ πιστεύω στη δημοκρατική φυλακή.» Και τα δύο όμως είναι φυλακές. Και από τη στιγμή που υποστηρίζεις τη φυλακή, τότε δεν σου επιτρέπεται να έχεις καμία γεύση ελευθερίας.


    Παντού στον κόσμο, σε Ανατολή και Δύση, αυτοί οι Λεγόμενοι πολιτικοί είναι κατά βάθος όλοι τους αδύναμοι άνθρωποι, που υποφέρουν από σύμπλεγμα κατωτερότητας και φοβούνται ότι αν δεν γίνουν ισχυροί πολιτικοί, τότε κάποιος πρόκειται να τους εκμεταλλευτεί, οπότε γιατί να μην εκμεταλλεύονται εκείνοι, αντί να αφήνουν τους άλλους να τους εκμεταλλεύονται;


    Το παιδί ήθελε να κοιτάξει μέσα στο ρολόι, να δει τι είναι αυτό που κάνει τικ. Είχε επιστημονική περιέργεια. Και το ρολόι δεν είναι τόσο πολύτιμο, όσο η περιέργεια του, ο ερευνητικός του νους. Το ρολόι δεν έχει καμία αξία. Ακόμη κι αν καταστραφεί, δεν χάθηκε τίποτα. Από τη στιγμή όμως που καταστρέφεται ο ερευνητικός νους, έχουν χαθεί πολλά! Τότε, δεν θα ερευνήσει ποτέ για την αλήθεια.


    Το χρήμα είναι ένα σύμβολο. Η πολιτική δύναμη είναι ένα σύμβολο. Το κοινωνικό κύρος είναι ένα σύμβολο. Αυτά δεν είναι πραγματικότητες. Αυτά είναι ανθρώπινες προβολές. Αυτά είναι απλώς όνειρα, που τα προβάλλει ένας στενάχωρος, μίζερος και δυστυχισμένος νους.


    Η δυστυχία σε κάνει να τραβάς την προσοχή των ανθρώπων. Όποτε είσαι δυστυχισμένος, σε προσέχουν, σε συμπαθούν, σ' αγαπούν. Οι πάντες σε φροντίζουν. Ποιος θέλει να πληγώσει έναν δυστυχισμένο άνθρωπο; Ποιος ζηλεύει έναν δυστυχισμένο άνθρωπο; Ποιος θέλει να είναι ανταγωνιστικός με έναν δυστυχισμένο άνθρωπο; Αυτό θα ήταν πολύ πρόστυχο.
    Τον δυστυχισμένο άνθρωπο τον φροντίζουν, τον αγαπούν, τον προσέχουν. Υπάρχει μεγάλη επένδυση στη στενοχώρια και τη δυστυχία.
    Μη δείχνεις τόσο πολλή συμπάθεια στους ανθρώπους που είναι στενοχωρημένοι και δυστυχισμένοι. Αν κάποιος είναι δυστυχισμένος, βοήθησε τον, αλλά μην του δείχνεις συμπάθεια.
    Μην του δίνεις την ιδέα ότι η δυστυχία είναι κάτι που αξίζει να την έχει.
    Θα παρατηρήσεις μερικά πράγματα. Το να είσαι στενοχωρημένος, δυστυχισμένος και μίζερος, σε βολεύει. Η κοινωνία σ' αγαπάει, οι άνθρωποι σε σέβονται. Μέχρι και άγιος μπορείς να γίνεις! Γι’ αυτό και οι άγιοι σου είναι όλοι τους στενοχωρημένοι και μίζεροι. Η μιζέρια είναι γραμμένη φαρδιά πλατιά στο πρόσωπο τους, στα μάτια τους.
  • Επειδή είναι μίζεροι, εναντιώνονται σε κάθε χαρά. Επικρίνουν τη χαρά ως ηδονισμό. Επικρίνουν κάθε δυνατότητα χαράς ως αμαρτία. Είναι μίζεροι και θα προτιμούσαν να βλέπουν όλο τον κόσμο στενοχωρημένο, δυστυχισμένο και μίζερο. Για την ακρίβεια, μόνο μέσα σε ένα μίζερο κόσμο μπορούν να θεωρούνται άγιοι! Σε έναν ευτυχισμένο κόσμο, θα νοσηλευόταν στο ψυχιατρείο. Είναι άρρωστοι άνθρωποι, νευρωτικοί, παθολογικές περιπτώσεις!


    Αν όμως είσαι στενοχωρημένος, κανένας δεν πρόκειται να σε ρωτήσει γιατί είσαι στενοχωρημένος. Το να είσαι στενοχωρημένος και δυστυχισμένος μοιάζει κάτι φυσικό — οι πάντες αυτό είναι.
    Ασυνείδητα, αυτή η ιδέα εδραιώνεται μέσα σου, ότι η στενοχώρια και η δυστυχία είναι φυσικά πράγματα κι ότι η ευτυχία είναι κάτι αφύσικο. Η ευδαιμονία πρέπει να αποδειχθεί.
    Η στενοχώρια, η δυστυχία και η μιζέρια δεν χρειάζονται καμία απόδειξη. Αυτό, σιγά-σιγά βυθίζεται μέσα σου – μέσα στο αίμα σου, μέσα στα κόκαλα σου, μέσα στο μεδούλι σου – αν και φυσικά εναντιώνεται στον ίδιο σου τον εαυτό, στην ίδια σου τη φύση.


    Ακόμη κι αν πρόκειται για δυστυχία, το Εγώ δεν θέλει μια συνηθισμένη δυστυχία, θέλει μια εξαιρετική δυστυχία! Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, θέλει κανείς να είναι ο πρώτος. Γι' αυτό και κάνουμε βουνό τα μικροπράγματα.


    Έρχεσαι σ' εμένα αναζητώντας γνώση. Εσύ θέλεις έτοιμες συνταγές, ώστε να μπορέσεις να προσκολληθείς πάνω τους, εγώ όμως δεν σου δίνω καμία. Για την ακρίβεια, αν έχεις έτοιμες συνταγές, πέταξε τις! Σιγά-σιγά, καταστρέφω τη βεβαιότητα σου. Σιγά-σιγά, σε κάνω όλο και πιο διστακτικό. Σιγά-σιγά, σε κάνω όλο και πιο ανασφαλή. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται να γίνει. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνει ένας δάσκαλος — το να σε αφήσει μέσα σε πλήρη ελευθερία. Μέσα σε πλήρη ελευθερία, με όλες τις δυνατότητες ανοιχτές, χωρίς να είναι τίποτα προκαθορισμένο, θα πρέπει να έχεις επίγνωση.


    Η αποβλακωμένη ευφυΐα είναι αυτό που ονομάζεται διανόηση. Οι λεγόμενοι διανοούμενοι δεν είναι πραγματικά ευφυείς, απλώς σκέφτονται συνεχώς. Η διανόηση είναι ένα πτώμα. Μπορείς να το στολίσεις ΅ε ΅εγάλα ΅αργαριτάρια, ΅ε διαμάντια, ΅ε σμαράγδια, ένα πτώμα όμως εξακολουθεί να είναι πτώμα.


    Οι άνθρωποι έχουν 'καλλιεργημένη' εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη έχει γίνει πίστη, όχι βίωμα. Έχουν διδαχθεί να πιστεύουν, δεν έχουν διδαχθεί να γνωρίζουν μέσα από τα βιώματα τους. Εκεί έχει χάσει η ανθρωπότητα.
    Τη ζωή μπορείς να τη ζήσεις μόνο επικίνδυνα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τη ζήσεις. Μόνο μέσα από τον κίνδυνο, η ζωή μεγαλώνει και ωριμάζει. Χρειάζεται να είναι κανείς περιπετειώδης, πάντοτε έτοιμος να ρισκάρει το γνωστό για το άγνωστο.
    Και από τη στιγμή που έχεις γευτεί τις χαρές τής περιπέτειας και τής ελευθερίας, δεν μετανιώνεις ποτέ — επειδή τότε ξέρεις τι σημαίνει να ζεις στο μέγιστο. Τότε, ξέρεις τι σημαίνει να καις τη δάδα τής ζωής σου και από τις δυο μεριές μαζί. Κι ακόμη και μία στιγμή τέτοιας έντασης είναι πιο ικανοποιητική από μια ολόκληρη αιωνιότητα ασήμαντης ζωής.


    Ο νους επεμβαίνει και προσπαθεί να κατέχει τον άνθρωπο και τότε η αγάπη καταστρέφεται. Ο νους είναι πολύ άπληστος. Ο νους είναι η ίδια η απληστία.
    Ο νους είναι πολύ δηλητηριώδης. Έτσι, εκείνος που θέλει να μπει μέσα στον κόσμο της αγάπης, πρέπει να εγκαταλείψει το νου και να ζήσει χωρίς τις παρεμβάσεις του.
    Ο νους είναι καλός για την αγορά. Εκεί είναι αναγκαίος. Στην αγάπη όμως, δεν είναι καθόλου αναγκαίος. Είναι αναγκαίος για τα μαθηματικά, για το διαλογισμό όμως δεν είναι καθόλου αναγκαίος.
    Ο νους έχει χρησιμότητα, όμως η χρησιμότητα αφορά μόνο τον εξωτερικό κόσμο. Στον εσωτερικό κόσμο, δεν έχει καμία χρησιμότητα.


    Μπορεί να έχεις παρατηρήσει πως όταν φοβάσαι, όταν αισθάνεσαι αγωνία, όταν κάτι σε στενοχωράει, ο νους δουλεύει υπερβολικά πολύ και είναι τρομερά επικεντρωμένος στο θέμα που σε απασχολεί. Όταν δεν έχεις αγωνίες και στενοχώριες, ο νους δεν δουλεύει και τόσο πολύ.


    Αν υπάρχει αγάπη, τα σύνορα θα εξαφανιστούν. Αν υπάρχει αγάπη, τότε ποιος θα είναι χριστιανός και ποιος θα είναι Εβραίος; Αν υπάρχει αγάπη, οι θρησκείες θα εξαφανιστούν.
    Αν υπάρχει αγάπη, τότε ποιος πρόκειται να πηγαίνει στο ναό; Για ποιο λόγω; Επειδή λείπει η αγάπη, αναζητάς το Θεό. Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά το υποκατάστατο τής αγάπης που σου λείπει.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ X.


  • Νομίζεις ότι ο κόσμος είχε κάποτε λιγότερα προβλήματα από όσα έχει σήμερα; Πάντοτε υπήρχαν τα προβλήματα. Και νομίζεις ότι οι νέες ανθρώπινες λύσεις θα λύσουν τα πάντα; Απλώς θα δημιουργήσουν καινούργια προβλήματα. Ο άνθρωπος δίνει πάντοτε λύσεις εξελικτικά και η κάθε λύση δημιουργεί ένα καινούργιο πρόβλημα. Κάνεις κάτι κι αμέσως κάτι άλλο πάει στραβά.

    "Χαρείτε! Ο Θεός έχει πεθάνει και τώρα ο άνθρωπος είναι τελείως ελεύθερος. (Φ. Νίτσε). Και η “μεταγλώττιση” της φράσης.. "Χαρείτε που πέθανε ο Θεός! Τώρα δεν υπάρχει κανείς να κυριαρχεί επάνω σας. Δεν υπάρχει κανένας πιο ψηλά από σάς δεν είναι ανάγκη να φοβάστε κανένα Θεό. Μπορείτε να τον ξεχάσετε τελείως το Θεό”

    Ο Μαχαβίρα είπε: Δες τη ματαιότητα που έχει η όλη επιχειρηματολογία των θεϊστών. Δες το γελοίο της όλης ιδέας της αυτοκατάκρισης του ανθρώπου — για το σεξ, για το θυμό, για την απληστία του.
    Τί να κάνει ο άνθρωπος; Αν τον έχει δημιουργήσει με αυτόν τον τρόπο ο Θεός, τότε υπεύθυνος είναι ο Θεός, όχι ο άνθρωπος. Και γιατί δημιούργησε τέτοιο είδος ανθρώπου και τέτοιο είδος κόσμου; Αν πρέπει να υποφέρει κάποιος, τότε πρέπει να υποφέρει ο Θεός, όχι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι απλώς ένα πλάσμα. Είναι όπως όταν φτιάχνεις ένα παιχνίδι. Αν τώρα κάτι δεν πάει καλά στο παιχνίδι, ποιος είναι υπεύθυνος; Δεν μπορείς να κατακρίνεις το παιχνίδι. Φτιάχνεις μηχανές. Αν κάτι δεν πάει καλά, τότε υπεύθυνος είσαι εσύ, όχι η μηχανή.
    Δεν μπορείς να κατακρίνεις τις ατομικές βόμβες που έπεσαν στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, ή την ατομική ενέργεια• μπορείς να κατακρίνεις μόνο τους πολιτικούς που χρησιμοποίησαν εκεί τις ατομικές βόμβες. Μπορείς να κατακρίνεις τους επιστήμονες που δημιούργησαν εκείνες τις ατομικές βόμβες.

    Η πρώτη και σημαντικότερη ιδιότητα του ανθρώπου είναι η αυτoϋπευθυνότητα. Το να νιώθει ότι "Είμαι υπεύθυνος για ό, τι είμαι. Είναι δική μου η επιλογή αυτή. Μου έχουν δοθεί όλες οι εκδοχές. Γεννήθηκα με όλες τις πιθανότητες ανοιχτές. Τίποτα δεν ήταν προκαθορισμένο. Ό, τι κι αν είμαι, καλός ή κακός, η ευθύνη είναι δική μου. Δεν υπάρχει μοίρα, δεν υπάρχει Θεός."

    Στης ΗΠΑ ο Θεός δεν είναι τίποτε παραπάνω από κάτι τυπικό, η θρησκεία δεν είναι τίποτε άλλο από μια κυριακάτικη υπόθεση, η εκκλησία δεν είναι κάτι παραπάνω από λέσχη.
    Μερικοί άνθρωποι πάνε στο Ροταριανό όμιλο, μερικοί άνθρωποι πάνε στη λέσχη των Λάϊονς, μερικοί άνθρωποι πάνε στη λέσχη των καθολικών, και μερικοί στην προτεσταντική λέσχη. Είναι λέσχες αυτές, όπου ο κόσμος συζητάει για ωραία τίποτα και κουτσομπολεύει την κοινωνία — όμορφοι τόποι συνάντησης, τίποτε κακό δεν έχουν, αλλά είναι πολύ χλιαροί, δεν υπάρχει τίποτα βαθύτερο. Επειδή δεν υπάρχει καμιά βαθιά πεποίθηση στην Αμερική, η Αμερική δεν θα γίνει ποτέ προπύργιο του αθεϊσμού.

    Η αμφισβήτηση είναι φυσική, έμφυτη ιδιότητα του είναι σου είναι δοσμένη από το Θεό. Χρησιμοποίησε την, γιατί περιέχει τρομακτική δύναμη. Είναι όργανο για την ανακάλυψη της αλήθειας.
    Η αμφισβήτηση είναι μέθοδος για την ανακάλυψη της αλήθειας. Η αμφισβήτηση δεν είναι εχθρός της αλήθειας, είναι ο μόνος της φίλος.

    Όλες οι θρησκείες, σε όλες τις εποχές, στηρίζονται πάνω στο φόβο. Εκμεταλλεύονται το ένστικτο του φόβου που υπάρχει στον άνθρωπο, φοβίζουν τον άνθρωπο. Από εκεί προέρχεται κι η λέξη «θεοφοβούμενος» που υπάρχει σε όλες σχεδόν τις γλώσσες του κόσμου και της δίνουν την έννοια του θρήσκου. Είναι τελείως ανόητο αυτό. Ο θρήσκος άνθρωπος δεν είναι θεοφοβούμενος, είναι εραστής του Θεού. Ο θεοφοβούμενος άνθρωπος είναι ψευδοθρησκευόμενος. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει αναζητήσει από μόνος του τη θρησκεία, αλλά που έχει εξαναγκαστεί από τους άλλους να θρησκεύεται.

    Οι πολιτικοί δεν μπορούν να πουν την αλήθεια, ακόμα κι αν τη γνωρίζουν. Κατ' αρχήν δεν τη γνωρίζουν, γιατί δεν είναι και πολύ ευφυείς, διαφορετικά δεν θα ήταν πολιτικοί. Δεύτερο, ακόμα κι αν έχουν κάποια επίγνωση, τί πραγματικά συμβαίνει μέσα στην ψυχή της χώρας, δεν μπορούν να το πουν αυτό.

    Αληθινά τέλεια σχέση είναι εκείνη στην οποία κάθε μέλος αφήνει να παραμένουν άγνωστες μεγάλες περιοχές του άλλου.
    Οι γνώσεις είναι ρηχές, η άγνοια έχει βάθος. Οι γνώσεις είναι επιφανειακές, η μη γνώση σε οδηγεί στην άβυσσο, στα απύθμενα βάθη.

    Το σκοτάδι βρίσκεται πολύ πιο πέρα από το χρόνο από ό, τι το φως. Είναι πολύ πιο αιώνιο. Και ο άνθρωπος που απαλλάσσεται από το φόβο μπορεί να νιώσει την ομορφιά του σκοταδιού. Η αίσθηση του είναι βελούδινη,
    το βάθος του είναι πελώριο και σε αφήνει τόσο μόνο, απόλυτα μόνο... Εξαφανίζεται ολόκληρος ο κόσμος, απομένει μόνο η συνειδητότητά σου. Και δεν υπάρχει κάποιο αντικείμενο που πρέπει να γνωρίσεις, μόνο το σκοτάδι υπάρχει. Τίποτα που να χρειάζεται να το γνωρίσεις... αρχίζεις να λιώνεις και να χώνεσαι μέσα του.
    Κανείς δεν έχει σκεφτεί το σκοτάδι ως έναν από τους σπουδαιότερους διαλογισμούς, μα έτσι είναι.
    Αν κατορθώσει τελικά ο γιατρός να εξαλείψει κάθε αρρώστια από τον κόσμο, τότε θα πρέπει να αυτοκτονήσει ο ίδιος. Από τη μια μεριά προσπαθεί να θεραπεύει, προσπαθεί να βρίσκει όλο και περισσότερες και καλύτερες μεθόδους, τεχνικές, φάρμακα για να θεραπεύει τις αρρώστιες, από την άλλη μεριά, στο βάθος μέσα του, ελπίζει να μην τα καταφέρει.

  • Ο Κομφούκιος ήταν πολύ σοφός, όταν έλεγε ότι ο γιατρός δεν πρέπει να πληρώνεται για να γιατρεύει την αρρώστια, αλλά να πληρώνεται για να μην επιτρέπει να συμβεί. Είναι τελείως διαφορετική αυτή η προσέγγιση. Πρέπει να πληρώνεις το γιατρό σου γιατί δεν αρρώστησες ολόκληρο το χρόνο γιατί σε φρόντισε. Αν αρρώστησες, δεν πρέπει να τον πληρώσεις για την ακρίβεια, εκείνος θα πρέπει να πληρώσει εσένα.
    Αν δεν συμβεί αυτό, το επάγγελμα του γιατρού θα διατηρήσει την εσωτερική του αντίφαση. Ζει και βασιλεύει από τις αρρώστιες σου. Προσεύχεται να αρρωσταίνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι. Όταν υπάρχει κάποια επιδημία, οι γιατροί μιλούν για "εποχιακά" πράγματα. Και φυσικά τότε είναι ακριβώς η δίκη τους εποχή.

    Αν είσαι απαλλαγμένος από το φόβο, αν ζεις μέσα στην ελευθερία, ο ιερέας γίνεται τελείως άχρηστος. Ποιος θα πάει να τον δει; Για ποιο λόγω; Πηγαίνεις να τον δεις, επειδή θέλεις να σε παρηγορήσει κάποιος. Θέλεις κάποιος να σου δώσει ελπίδες, ενθάρρυνση, να σε κάνει να νιώσεις με κάποιον τρόπο ασφαλής μέσα σε μια πολύ ανασφαλή ζωή.

    Αν υπήρχαν ιερείς στον κόσμο των πουλιών, δεν θα πετούσε ποτέ κανένα πουλί, θα έμεναν όλα τους φυλακισμένα στη φωλιά τους. Κανένα πουλί δεν θα έβρισκε ποτέ το θάρρος με εξαίρεση λίγα τρελά πουλιά — κάποιο Βούδα, κάποιο Ζαρατούστρα, κάποιο Λάο Τσε. Μα δεν θα αποτελούσαν τον κανόνα, θα ήταν απλώς οι εξαιρέσεις. Κι ο ιερέας είναι πάντα εναντίον τους, να το θυμάσαι αυτό.
    Ο ιερέας ήταν εναντίον του Ιησού, ο ιερέας ήταν εναντίον του Βούδα, ο ιερέας ήταν εναντίον του Ζαρατούστρα, ο ιερέας ήταν εναντίον του Λάο Τσε.
    Ποιο ήταν το κακό που είχαν; Γιατί ήταν εναντίον τους ο ιερέας; Ο ιερέας ήταν εναντίον τους, γιατί έκοβαν εκείνοι τις ίδιες τις ρίζες του επαγγέλματος του. Έλεγαν στους ανθρώπους να απαλλαγούν από το φόβο.

    Γι' αυτό ακριβώς ο ιερέας και εμμένει στην ιδέα ότι "Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου." Δεν μπορεί να σου πει "Να φοβάσαι εμένα." Δεν είναι εύκολο αυτό, γιατί βλέπεις όλα του τα ανθρώπινα ελαττώματα, τις ανθρώπινες αδυναμίες του. Βλέπεις πως είναι το ίδιο αδύναμος όσο κι εσύ, βλέπεις πως είναι το ίδιο άπληστος όσο κι εσύ, βλέπεις πως είναι το ίδιο θυμωμένος όπως κι εσύ, ότι ζηλεύει όπως κι εσύ.
    Επιβάλλει συνεχώς πάνω σου το φόβο του Θεού, το φόβο της κόλασης, το φόβο μια μεγάλης τιμωρίας: αν δεν τον ακούς και ταυτόχρονα σου υποβάλλει συνεχώς την ιδέα ότι όποιος τον ακούει και τον ακολουθεί θα λάβει ανταμοιβή. Από τη μια δημιουργεί το φόβο, από την άλλη δημιουργεί την απληστία σου: απληστία για τον ουρανό, για τον παράδεισο, για τις όμορφες γυναίκες που υπάρχουν εκεί.
    Εδώ είναι εναντίον των γυναικών -η γυναίκα είναι η πύλη που οδηγεί στην κόλαση- μα στον παράδεισο όλες οι θρησκείες προσφέρουν όμορφες γυναίκες, πάντοτε όμορφες, που έχουν κολλήσει στα δεκάξι τους χρόνια. Το σώμα τους δεν ιδρώνει, δεν έχουν ανάγκη αποσμητικών! Το σώμα τους είναι φτιαγμένο από χρυσάφι. Όλες οι θρησκείες παρέχουν όλων των ειδών τις απολαύσεις , αυτές ακριβώς που επικρίνουν πάνω στη γη,  παράξενη αυτή η λογική!

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ IX.

 
Αυτό συμβαίνει μ' εμένα κάθε μέρα: αν έρθει ένας φιλόσοφος, αν έρθει ένας ψυχίατρος, ένας άνθρωπος που έχει σπουδάσει ψυχολογία, φιλοσοφία και θρησκεία σε κάποιο πανεπιστήμιο, είναι δύσκολο, σχεδόν ανέφικτο να έχει οποιαδήποτε επικοινωνία μαζί μου. Μπορείς να συζητάς, μα δεν μπορείς να συναντηθείς. Θα κινείσαι παράλληλα. Μπορεί να φαίνονται κοντά, επειδή χρησιμοποιείς τις ίδιες λέξεις, μα αυτό είναι απλώς εξωτερικό.
Αν το πρωί αγαπάς έναν άνθρωπο υπερβολικά, το βράδυ πρέπει να τον μισήσεις, αλλιώς θα πέσεις κάτω από το σχοινί. Είναι περπάτημα πάνω σε τεντωμένο σχοινί. Αν αγαπάς έναν άνθρωπο υπερβολικά, έχεις γείρει υπερβολικά προς τα αριστερά. Τώρα θα πέσεις. Για να ισορροπήσεις, πρέπει να γείρεις προς τα δεξιά.
Οι εραστές πάντοτε καυγαδίζουν. Αυτό είναι ένα είδος ισορροπίας, δεν είναι τίποτα σοβαρό, είναι φυσικό. Εκτός αν πέσεις κάτω από το σχοινί, αυτό είναι άλλο θέμα.

Κάθαρση σημαίνει ότι πρέπει να αφήσεις όλους τους προγραμματισμούς, όλες τις ιδεολογίες, όλες τις έννοιες, όλες τις φιλοσοφίες, όλα όσα σε δίδαξαν οι άλλοι. Πρέπει να γίνεις καθαρός πίνακας, μια Ταbulα Rasa, εντελώς καθαρός. Μόνο όταν είσαι εντελώς καθαρός, όταν τίποτα δεν είναι γραμμένο πάνω σου, μπορεί να γράψει κάτι ο Θεός. Μόνο όταν είσαι εντελώς σιωπηλός κι έχουν εξαφανιστεί όλες οι λέξεις που σου έδωσε η κοινωνία, μπορεί να σου μιλήσει ο Θεός. Η αλήθεια μπορεί να σου ψιθυρίσει στο αυτί τα μυστήρια της μόνο όταν είσαι απόλυτα άδειος. Το κενό είναι καθαρότητα.

Συνήθως ο άνθρωπος μιλά από ανάγκη, επειδή δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό της ομιλίας. Και οι βούδες μιλούν! Όχι από ανάγκη αλλά από άφθονη δύναμη. Είναι σιωπηλοί, δεν υπάρχει πει-ρασμός, έμμονη ιδέα να μιλούν. Μπορούν να παραμείνουν σιωπηλοί πάντα. Παρόλα αυτά όμως μιλούν. Αν μιλήσουν, μιλούν από δύναμή!

Ο κόσμος έχει μικρύνει πολύ και μόλις βρεις τον άλλο άνθρωπο... Δεν είναι καθόλου ζήτημα ομορφιάς και ασχήμιας. Μάλιστα, δεν υπάρχει κανένας που να είναι άσχημος και κανένας που να είναι όμορφος. Ο άσχημος άνθρωπος μπορεί να ταιριάζει με κάποιον. Τότε ο άσχημος άνθρωπος είναι όμορφος για εκείνο τον άνθρωπο. Η ομορφιά είναι σκιά της αρμονίας. Δεν είναι πως ερωτεύεσαι όμορφους ανθρώπους. Η διαδικασία είναι ακριβώς το αντίθετο: Όταν ερωτεύεσαι έναν άνθρωπο, ο άνθρωπος αυτός φαίνεται όμορφος. Η αγάπη φέρνει την ιδέα της ομορφιάς, όχι το αντίστροφο.

Αυτος ο άσχημος γάμος! που είναι ενάντια στη φύση του ανθρώπου. Και υπάρχει λόγος που σε όλο τον κόσμο οι ιερείς επινόησαν αυτόν τον άσχημο γάμο, που υπάρχει πάνω στη γη επί πέντε χιλιάδες χρόνια. Ο λόγος ήταν πως αν οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, πηγαίνουν στις εκκλησίες και στους ναούς. Αν είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι, είναι έτοιμοι να απαρνηθούν τη ζωή. Αν είναι δυστυχισμένοι οι άνθρωποι, βρίσκονται στα χέρια των ιερέων.

Ο μόνος τρόπος να αποβάλεις οποιονδήποτε φόβο είναι να κινηθείς προς το πράγμα ακριβώς που φοβάσαι. Όταν έρχεται κάποιος σ' εμένα και λέει: "Φοβάμαι το σκοτάδι," τότε πάντα του προτείνω: "Πήγαινε και κάθισε μόνος σου, μέσα στη σκοτεινή νύχτα, έξω από την πόλη, κάτω από ένα δέντρο. Τρέμε, ίδρωνε, νιώσε ανήσυχος, αλλά μείνε εκεί!"
Πόση ώρα μπορείς να τρέμεις; Σιγά-σιγά τα πράγματα θα ησυχάσουν. Η καρδιά θα αρχίσει να χτυπά κανονικά... και ξαφνικά θα δεις ότι ούτε το σκοτάδι είναι τόσο τρομακτικό. Και σιγά-σιγά, θα αποκτήσεις επίγνωση της ομορφιάς του σκοταδιού, που μόνο το σκοτάδι μπορεί να την έχει: το βάθος, τη σιωπή, τη βελούδινη αίσθηση, την ακινησία, τη μουσική της σκοτεινής νύχτας, τα έντομα, την αρμονία. Και σιγά-σιγά, καθώς εξαφανίζεται ο φόβος, θα σου κάνει εντύπωση που το σκοτάδι δεν είναι και τόσο σκοτεινό. Έχει τη δική του φωτεινότητα.

Ο νους χρειάζεται μέλλον — κάθε είδους μέλλον. Πρέπει να γίνεις πλούσιος, πρέπει να γίνεις δυνατός, πρέπει να γίνεις όμορφος, πρέπει να γίνεις σοφός, πρέπει να γίνεις φωτισμένος. Όσο υπάρχει το να γίνεις, τόσο επιμένει ο νους. Και η επιμονή του νου είναι όλη σου η δυστυχία. Σε κρατάει σε ένταση. Σε κρατάει σε ανησυχία, σε αγωνία, σε ένα διαρκή φόβο ότι θα χάσεις το στόχο. Σε κρατάει άπληστο , ένας διαρκής πόθος για να φτάσεις στο στόχο. Και δεν έχει καμιά σημασία ποιος είναι ο στόχος -χρήμα ή Θεός, επιτυχία ή σαμάντι- δεν έχει καμία σημασία.

Ο Λάο Τσε λέει: "Αναζήτησε και θα χάσεις." Γιατί; "Αναζήτησε και θα χάσεις." Επειδή αυτό που αναζητάς βρίσκ
εται μέσα σου. Μπορεί να βρεθεί μόνο όταν σταματήσει κάθε αναζήτηση.

Ποιο ήταν το έγκλημα του Ιησού; Το έγκλημα του ήταν ότι ήταν ευδαίμων ανάμεσα σε ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώριζαν τι σημαίνει ευδαιμονία. Το έγκλημα του ήταν ότι ήταν αληθινός ανάμεσα σε ανθρώπους που ζούσαν μέσα στο ψέμα. Το έγκλημα του ήταν ότι είχε μάτια, ανάμεσα σε ανθρώπους που ήταν τυφλοί. Και οι τυφλοί προσβλήθηκαν. Πάντοτε οι τυφλοί προσβάλλονται.
Προσβλήθηκαν από τον Πυθαγόρα, προσβάλλονται από μένα! Πάντοτε προσβάλλονται. Και ο απλός λόγος είναι ότι όποτε ένας άνθρωπος σαν τον Ιησού ή σαν τον Πυθαγόρα περπατάει ανάμεσα σε ανθρώπους, το ύψος του τους κάνει να νιώθουν πυγμαίοι. Το βάθος του τους κάνει να νιώθουν τόσο ρηχοί, που δεν μπορούν να τον συγχωρήσουν. Πρέπει να καταστρέψουν αυτόν τον άνθρωπο. Νιώθουν ότι αυτός ο άνθρωπος τους προσβάλλει, τους πονάει, επειδή "αν μπορεί αυτός να φτάσει σε τέτοια μακαριότητα, γιατί δεν μπορώ εγώ; Αν μπορεί αυτός να ζήσει στο βασίλειο του Θεού, γιατί δεν μπορώ εγώ;" Και εμφανίζεται μεγάλη ζήλια.

Η ιδέα του καλύτερου ανθρώπου είναι παλιά, δεν είναι επαναστατική. Αλλά η ιδέα του καινούργιου ανθρώπου είναι νέα και επικίνδυνη, γιατί απαιτεί θάρρος. Βασική της προϋπόθεση είναι πως πρέπει να πεθάνεις ως προς το παλιό και να γεννηθείς εκ νέου  πρόκειται για αναγέννηση.

Ο καινούργιος άνθρωπος δεν είναι κατ' ανάγκη καλύτερος άνθρωπος. Θα είναι πιο ζωντανός, θα είναι πιο χαρούμενος, θα είναι σε πιο μεγάλη εγρήγορση, αλλά ποιος ξέρει αν θα είναι «καλύτερος», ή όχι; Σε ό, τι αφορά τους πολιτικούς, σίγουρα δεν θα είναι καλύτερος, γιατί δεν θα είναι καλύτερος στρατιώτης—δεν θα είναι καθόλου πρόθυμος να γίνει στρατιώτης. Δεν θα είναι ανταγωνιστικός, και θα καταρρεύσει όλη η ανταγωνιστική οικονομία. Δεν θα τον ενδιαφέρει να μαζεύει άχρηστα πράγματα, κι όμως όλη η οικονομία εξαρτάται από αυτό. Όλες οι διαφημιστικές εταιρείες φέρνουν απλώς στο νου σας την ιδέα της συσσώρευσης ολοένα και περισσότερων άχρηστων πραγμάτων.

Στο παρελθόν, οι άνθρωποι πίστευαν ότι το προλεταριάτο ήταν η πιο εκμεταλλευμένη τάξη. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Κατόπιν, είδαμε ότι δεν ήταν το προλεταριάτο, αλλά ο κόσμος των γυναικών εκείνος, που τον είχαν εκμεταλλευτεί περισσότερο. Τώρα όμως ανακαλύπτουμε πως ούτε και αυτό δεν είναι αλήθεια. Η περισσότερο εκμεταλλευμένη τάξη -και η πιο ανίσχυρη- είναι η τάξη των μικρών παιδιών. Το παιδί εξαρτάται τόσο πολύ από τους γονείς. Είναι αναγκασμένο να τους ακούει• δεν μπορεί να πει όχι. Βαθιά μέσα, μέσα στα κόκαλα του, μέσα στο αίμα του, μέσα στο μεδούλι του, λέει όχι. Στην επιφάνεια όμως, είναι αναγκασμένο να λέει συνεχώς ναι απλώς και μόνο για να επιβιώσει. Δέχεται λοιπόν τα όρια.
Κι όταν έχεις δεχτεί ορισμένα όρια επί είκοσι, είκοσι πέντε χρόνια -πρόκειται για το ένα τρίτο της ζωής σου και το πιο σημαντικό- ποτέ ξανά δεν θα είσαι τόσο ευφυής, ποτέ ξανά τόσο ζωντανός, ποτέ ξανά τόσο ευάλωτος, ποτέ ξανά τόσο αθώος, ποτέ ξανά τόσο απρογραμμάτιστος.
Τα είκοσι πέντε εκείνα χρόνια, το πρώτο τρίτο της ζωής, τα κατευθύνουν άνθρωποι που είναι φοβισμένοι, που τρέμουν, που είναι δούλοι. Δεν λέω ότι βλάπτουν τα παιδιά τους εν γνώσει τους, σκόπιμα. Είναι καλοί άνθρωποι, οι προθέσεις τους είναι καλές, αλλά η αντίληψη τους είναι μικρή, σχεδόν ανύπαρκτη. Διαφορετικά, όλοι οι γονείς θα βοηθούσαν το παιδί να προχωρήσει πέρα από το γνωστό.

Η λογική είναι πολλή μικρή, η ζωή είναι πελώρια. Η λογική
έχει χρηστική αξία, είναι εφεύρεση του ανθρώπου. Η ζωή δεν
είναι χρηστική., δεν είναι εφεύρεση του ανθρώπου- αντίθετα,
ο άνθρωπος είναι εφεύρεση της ζωής. Η λογική είναι μονοδιάστατη, η ζωή είναι πολυδιάστατη. Επί χιλιάδες χρόνια όμως, ο άνθρωπος διαπαιδαγωγείται έτσι ώστε να πιστεύει ότι η λογική και η ζωή είναι συνώνυμα.
Αυτό κατάστρεψε όλη τη χαρά της καρδιάς του ανθρώπου. Κατάστρεψε το πολυτιμότερο πράγμα που έχει η ύπαρξη: Δηλητηρίασε την ικανότητα του ανθρώπου να αγαπά, γιατί η λογική στρέφεται κατά της αγάπης, η λογική στρέφεται κατά της μακαριότητας, η λογική στρέφεται κατά της διαλογιστικότητας, η λογική στρέφεται κατά της θεϊκότητας. Αλλά η λογική είναι καλή στο πάρε-δώσε της αγοράς — είναι υπολογιστική,μαθηματική. Η λογική είναι καλή σε σχέση με τα πράγματα, αλλά δεν είναι καλή σε σχέση με τα πρόσωπα.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ VIII.

  •  
    Κοίτα τη ζωή σου, οτιδήποτε κάνεις. Αν την αφήσεις, τι θα χαθεί; Τίποτα δεν κερδίζεις μέσα από αυτήν. Ασήμαντα πράγματα, από το πρωί ως το βράδυ. Και τότε κουράζεσαι από αυτά, τότε πας για ύπνο και το πρωί είσαι και πάλι έτοιμος να κάνεις τα ίδια ανούσια πράγματα. Είναι ένας φαύλος κύκλος. Το ένα ανούσιο πράγμα οδηγεί στο άλλο ανούσιο πράγμα. Συνδέονται μεταξύ τους.

    Έρχονται σ' εμένα άνθρωποι που νομίζουν ότι η αναζήτηση τους είναι θρησκευτική. Η αναζήτηση τους είναι απλώς διανοητική. Κινούνται στις σκοτεινές κοιλάδες του νου, εξακολουθούν να ακούν το νου, ελπίζουν. Είχαν στηρίξει την ελπίδα τους στο χρήμα και απέτυχαν. Είχαν στηρίξει την ελπίδα τους στο σεξ και απέτυχαν. Είχαν στηρίξει την ελπίδα τους σε πάρα πολλά και όλα απέτυχαν.

    Να το θυμάσαι αυτό. Όταν φτάνεις στο εσώτατο κέντρο σου, δεν είσαι μόνος, είσαι μοναχικός. Κι αυτή η μοναχικότητα δεν είναι κενό, είναι πληρότητα. Αυτή η μοναχικότητα δεν είναι άδεια, πλημμυρίζει. Αυτή η μοναχικότητα δεν είναι άδεια, είναι το παν.

    Οι φωτισμένοι είναι πάντα αλλοπρόσαλλοι. Η λογική συνέπεια είναι πάντοτε του νου. Μπορείς να βρεις έναν σκεπτόμενο με λογική συνέπεια, μα δεν μπορείς να βρεις ένα βούδα με λογική συνέπεια. Κάθε στιγμή, συμπεριφέρεται με έναν καινούργιο τρόπο, επειδή η συμπεριφορά του δεν βγαίνει από το παρελθόν, αλλά ανταποκρίνεται στην παρούσα στιγμή. Και ήταν τόσο απροσδόκητο, που ο νους δεν μπορούσε να λειτουργήσει και ξαφνικά υπήρχε σκοτάδι παντού.

    Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, που αντιμετωπίζει αναπόφευκτα όποιος ταξιδεύει στο μονοπάτι, είναι το να κάνει μια ξεκάθαρη διάκριση ανάμεσα στην αγάπη και την προσκόλληση. Φαίνονται ίδιες, αλλά δεν είναι. Μοιάζουν ίδιες, αλλά δεν είναι. Μάλιστα, το μίσος μοιάζει περισσότερο με την αγάπη, από ό,τι η προσκόλληση.
    Η προσκόλληση είναι ακριβώς το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, κρύβει το μίσος και εμφανίζεται σαν αγάπη. Η προσκόλληση σκοτώνει την αγάπη. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να είναι τόσο δηλητηριώδες, όσο η προσκόλληση, όσο η κτητικότητα. Προσπάθησε λοιπόν να το καταλάβεις αυτό κι ύστερα μπορούμε να μπούμε σ’ αυτή την όμορφη ιστορία.

    Το να αγαπάς, σημαίνει ότι ο άλλος έχει γίνει τόσο σημαντικός, που μπορείς να χάσεις τον εαυτό σου. Η αγάπη είναι δόσιμο χωρίς όρους, επειδή, αν υπάρχει ακόμα κι ένας όρος, τότε ο σημαντικός είσαι εσύ, όχι ο άλλος. Τότε είσαι εσύ το κέντρο, όχι ο άλλος. Και αν είσαι εσύ το κέντρο, τότε ο άλλος είναι απλώς το μέσο. Χρησιμοποιείς τον άλλο, εκμεταλλεύεσαι τον άλλο, βρίσκεις ικανοποίηση, βρίσκεις ευχαρίστηση, βρίσκεις πληρότητα μέσα από τον άλλο, μα ο στόχος είσαι εσύ.

    Όλη σου η ποίηση, όλα σου τα τραγούδια για την αγάπη είναι απλώς υποκατάστατα, ώστε να μπορείς να τραγουδάς, χωρίς να μπαίνεις μέσα σ' αυτήν, ώστε να μπορείς να νιώθεις ότι αγαπάς, χωρίς να αγαπάς. Και η αγάπη είναι μια τόσο βαθιά ανάγκη, που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτήν. Χρειάζεται είτε το αληθινό είτε κάποιο υποκατάστατο.
    Το υποκατάστατο μπορεί να είναι ψεύτικο, αλλά τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, σου δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι μέσα στην αγάπη. Και ακόμα και το ψεύτικο είναι απολαυστικό. Αργά ή γρήγορα, θα αντιληφθείς πως είναι ψεύτικο. Τότε, δεν πρόκειται να αλλάξεις την ψεύτικη αγάπη σε αληθινή. Τότε, θα αλλάξεις απλώς τον εραστή ή την ερωμένη.
    Ιδιαίτερα στη Δύση, όπου η αγάπη έχει σκοτωθεί εντελώς, οι άνθρωποι είναι ερωτευμένοι με αντικείμενα ή με ζώα — σκυλιά, γάτες, σπίτια, αυτοκίνητα. Είναι πιο εύκολο να αγαπήσεις ένα αντικείμενο ή ένα ζώο. Ο σκύλος είναι πιο πιστός από ό,τι μπορεί να είναι μια σύζυγος. Δεν μπορείς να βρεις πιο πιστό ζώο από το σκύλο. Μένει πάντοτε πιστός, δεν υπάρχει κίνδυνος.

  • Αν θέλεις να κάνεις κτήμα σου τον άλλο, τον σκοτώνεις. Και τη στιγμή που το έχεις πετύχει, χάνεται όλη η δόξα, επειδή τώρα ο άλλος δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Ο άλλος μπορεί να ανταποκριθεί μόνο μέσα σε ελευθερία, εσύ όμως δεν μπορείς να επιτρέψεις ελευθερία, επειδή δεν αγαπάς. Η αγάπη δεν είναι ποτέ κτητική. Δεν μπορεί να είναι, από την ίδια της τη φύση.

    Στους παπάδες δεν άρεσε ποτέ ο Βούδας, όσο ήταν ζωντανός, δεν τους άρεσε ποτέ ο Ιησούς, όσο ήταν ζωντανός. Όσο ήταν ζωντανός, ήταν πάντοτε εναντίον του. Όταν είναι νεκρός, αμέσως έρχονται και οργανώνονται γύρω του, κάνουν ένα ναό κι αρχίζουν να σε εκμεταλλεύονται.

    Όταν γεννιέται ένα παιδί, εσύ αρχίζεις να κατευθύνεις την αγάπη του: "Εγώ είμαι ο πατέρας σου, αγάπα με." Λες και η αγάπη είναι ένα λογικό συμπέρασμα: "Εγώ είμαι ο πατέρας σου, συνεπώς αγάπα με." "Εγώ είμαι η μητέρα σου, συνεπώς αγάπα με." "Αυτός είναι ο αδελφός σου, συνεπώς αγάπα τον." Και η αγάπη δεν γνωρίζει 'συνεπώς.' Η αγάπη δεν είναι συμπέρασμα.

    Έτσι, πριν συμβεί το αυθόρμητο, εμείς αρχίζουμε να πιέζουμε το παιδί. Και το παιδί πρέπει να υποχωρήσει, επειδή είναι αβοήθητο. Έτσι, αρχίζει να πουλάει την αγάπη του και γεννιέται η πολιτική. Γίνεται πολιτικός, χαμογελάει, στο βάθος όμως είναι θυμωμένο. Δείχνει αγάπη του και στο βάθος δεν υπάρχει αγάπη.

    Υπάρχει μια φράση του Ιησού, από τις πιο μυστηριώδεις, αδύνατον να την εναρμονίσεις με το νου του Ιησού και πολύ επικίνδυνη. Και η διατύπωση είναι επίσης επικίνδυνη. Ο Ιησούς λέει στους μαθητές του: "Αν δεν μισήσεις τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, δεν μπορείς να έρθεις μαζί μου."
    Ένας άνθρωπος σαν τον Ιησού, που λέει ότι η αγάπη είναι το μονοπάτι, που λέει ότι ο Θεός είναι αγάπη, που ανυψώνει την αγάπη στην υψηλότερη δυνατή κορυφή και την κάνει ισοδύναμη με το διαλογισμό, λέει: "Αν δεν μισήσεις τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, δεν μπορείς να έρθεις μαζί μου." Έχει δίκιο, επειδή αν δεν γίνει ο Ιησούς ο πατέρας σου και η μητέρα σου...
    Δεν μπορείς να έρθεις σε ένα δάσκαλο, αν δεν έχεις αφήσει εντελώς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Αυτοί είναι το παρελθόν σου, περασμένοι συσχετισμοί, περασμένες σχέσεις.

    Αν γνωρίζεις την αγάπη, δεν υπάρχει κανένας φόβος. Αν δεν γνωρίζεις την αγάπη, τότε ο φόβος γίνεται το κέντρο της ζωής σου. Πώς να προστατέψεις τον εαυτό σου; Έτσι, φτιάχνεις κάστρα, φτιάχνεις τραπεζικούς λογαριασμούς.
    Αυτά είναι απλώς προστασίες εναντίον του θανάτου. Και όταν φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι να ζήσεις, επειδή το να ζεις είναι πάντοτε επικίνδυνο. Να ζεις σημαίνει να κινείσαι σε άγνωστα μονοπάτια. Και υπάρχει κίνδυνος. Σε κάθε γωνιά μπορεί να περιμένει ο θάνατος.
    Ο άνθρωπος που φοβάται το θάνατο, σιγά - σιγά συρρικνώνεται κι αρχίζει επίσης να φοβάται και τη ζωή. Δεν μπορεί να πετάξει με το αεροπλάνο, δεν μπορεί να μπει στο τρένο, επειδή μπορεί να συμβεί ατύχημα, δεν μπορεί να γίνει φίλος με έναν άγνωστο, επειδή ποιος ξέρει; Δεν μπορεί να ερωτευτεί με καμία γυναίκα, επειδή ποιος ξέρει αν τον εξαπατήσει ή όχι; Δεν μπορεί να πιστέψει.

    Οι δάσκαλοι δεν απαντούν ποτέ σε αυτό που ρωτάς. Απαντούν σε αυτό που εννοείς, όταν ρωτάς. Δεν απαντούν ποτέ στην ερώτηση σου, επειδή αυτή είναι άσχετη. Πάντοτε απαντούν σε αυτό που είναι κρυμμένο πίσω από την ερώτηση σου — επειδή εσύ πάντα τα κρύβεις αυτά τα πράγματα.

    Σ’ αυτή την κοινωνία ακόμα κι αν δεν είσαι τρελός, κάνε τον τρελό, επειδή η τρέλα είναι το νόμισμα που ισχύει, αυτή είναι η νομισματική μονάδα. Μην είσαι παρείσακτος μέσα στο τρελοκομείο, αλλιώς οι τρελοί θα μαζευτούν όλοι μαζί και θα σε σκοτώσουν. Αν πεις ότι εσύ δεν είσαι τρελός, αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς να τους πεις: "εσείς είστε τρελοί." Κι αυτό δεν μπορούν να το αντέξουν.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ VII.

  •  
    Τα ναρκωτικά για μια στιγμή ή για μερικές στιγμές, βάζουν το νου στην άκρη με χημικό τρόπο.
    Κοιτάζεις τον κόσμο. Τώρα τα χρώματα που βλέπεις γύρω σου είναι κάτι θαυμαστό. Ποτέ δεν είχες ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ένα συνηθισμένο λουλούδι γίνεται ολόκληρη η ύπαρξη, μεταφέρει ολόκληρη τη λαμπρότητα του Θεϊκού. Ένα συνηθισμένο φύλλο γίνεται τόσο βαθύ, σαν να αποκαλύπτεται ολόκληρη η αλήθεια μέσα από αυτό. Το κάθε τι και τα πάντα αλλάζουν αμέσως. Το ναρκωτικό δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Το ναρκωτικό βάζει απλώς το νου σου στην άκρη, με χημικό τρόπο.
    Κι αυτό όμως το συνηθίζεις, εθίζεσαι σ' αυτό. Ο νους απορροφάει ακόμα και το ναρκωτικό. Μόνο μια φορά, στην αρχή, την πρώτη φορά - ή δυο-τρεις φορές - μπορείς να κοροϊδέψεις το νου με χημικό τρόπο. Σιγά - σιγά, ο νους συντονίζεται με το ναρκωτικό και τότε ξαναπαίρνει τον έλεγχο και γίνεται και πάλι ο κύριος.

    Μόνο ο διαλογισμός μπορεί να σκοτώσει το νου — τίποτε άλλο. Ο διαλογισμός είναι η αυτοκτονία του νου. Αν μπορείς να βάλεις το νου στην άκρη χωρίς κανένα χημικό, χωρίς κανένα υλικό μέσο, τότε γίνεσαι εσύ ο κύριος. Και όταν είσαι εσύ ο κύριος, τότε το κάθε τι είναι καινούργιο. Από την αρχή ως το τέλος, το κάθε τι είναι πάντοτε καινούργιο, νέο, φρέσκο. Δεν υπάρχει θάνατος σ' αυτόν τον κόσμο. Είναι η αιώνια ζωή.

    Γιατί δίνεις τόσο μεγάλη αξία στη σκέψη; Έχεις εθιστεί σ' αυτήν. Είναι ναρκωτικό, είναι κάτι χημικό. Να θυμάσαι ότι η σκέψη είναι ένα χημικό, είναι ναρκωτικό. Όποτε αρχίζεις να σκέφτεσαι, βρίσκεσαι σε ένα είδος ύπνωσης, είσαι υπνωτισμένος, κοιμάσαι. Έτσι, έχεις εθιστεί, όπως ακριβώς συμβαίνει με το όπιο. Μπορείς να ξεχάσεις τον κόσμο, τις στενοχώριες, τις ανησυχίες, τις ευθύνες. Φτιάχνεις μέσα σου ένα διαφορετικό κόσμο. Ονειρεύεσαι, σκέφτεσαι.

    Ο Ιησούς μπορούσε να βρει μόνο απλούς ανθρώπους: έναν ψαρά, έναν ξυλοκόπο, έναν παπουτσή — απλοί άνθρωποι. Όλοι οι μαθητές του, εκτός από τον Ιούδα, ήταν αμόρφωτοι. Μόνον ο Ιούδας ήταν αληθινά καλλιεργημένος, ένας εκλεπτυσμένος κύριος. Και πούλησε τον Ιησού για τριάντα κομμάτια ασήμι. Αυτό ο καλλιεργημένος, ο εκλεπτυσμένος Ιούδας τον πρόδωσε κι ο Ιησούς ήξερε πως αν κάποιος μπορούσε να τον προδώσει, αυτός ήταν ο Ιούδας. Γιατί; Επειδή η καρδιά μπορεί να προδοθεί μόνο από το κεφάλι. Η αγάπη μπορεί να προδοθεί μόνο από τη λογική. Τίποτε άλλο δεν μπορεί να προδώσει.

    Έτσι, όλες οι αντιπαραθέσεις, όλες οι συζητήσεις είναι μάταιες. Δεν οδηγούν πουθενά. Ακόμα κι αν αισθάνεσαι πως φτάνεις σε ένα συμπέρασμα, το συμπέρασμα αυτό είναι εξαναγκασμένο, δεν φτάνεις σ'
    αυτό μέσα από τη συζήτηση. Μπορείς να σιωπήσεις τον άλλον, μα δεν μπορείς ποτέ να τον πείσεις. Ποτέ! Και το λέω κατηγορηματικά: Ποτέ! Αν ξέρεις μερικά κόλπα της λογικής, μπορείς να σιωπήσεις τον άλλον.

    Καμία αντιπαράθεση δεν μπορεί να πείσει. Και αν δεν έχει φτάσει στην πειθώ, τότε ποιο είναι το συμπέρασμα; Το συμπέρασμα είναι εξαναγκασμένο, είναι πάντοτε πρόωρο. Μοιάζει περισσότερο με έκτρωση, δεν είναι πραγματική γέννα. Είναι κάτι που το έχεις επιβάλλει εσύ. Δεν γεννιέται ένα υγιές, ένα δυνατό, ένα ζωντανό παιδί, μα ένα παιδί νεκρό.

    Οι παπάδες χρησιμοποιούν τόσο ειδική φρασεολογία, χρησιμοποιούν τέτοιους τεχνικούς όρους, που δεν μπορείς να καταλάβεις για τι πράγμα μιλούν. Και όταν δεν μπορείς να καταλάβεις, νομίζεις πως είναι πολύ βαθυστόχαστοι. Όποτε δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι, νομίζεις πως είναι πολύ βαθυστόχαστο. "Είναι πέρα από μένα."
    Να θυμάσαι αυτό: Ο Βούδας μιλάει σε μια πολύ συνηθισμένη γλώσσα, η οποία μπορεί να γίνει κατανοητή από τον καθένα. Δεν είναι η γλώσσα των παπάδων. Ο Ιησούς μιλάει με μικρές παραβολές, που μπορεί να τις καταλάβει οποιοσδήποτε αμόρφωτος άνθρωπος. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ ειδική φρασεολογία. Ο Μαχαβίρα μιλάει, δίνει τις τεχνικές του, στη γλώσσα των πιο συνηθισμένων και καθημερινών ανθρώπων.
    Αν ο καθημερινός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει, μόνο τότε μπορούν να επιβιώσουν οι παπάδες. Αν ο καθημερινός άνθρωπος καταλαβαίνει τι λένε, τότε εκείνοι χάνουν, επειδή δεν λένε τίποτα.
    Ο έξυπνος έχει πάντοτε εκμεταλλευτεί τον καθημερινό άνθρωπο. Γι' αυτό ο Βούδας, ο Ιησούς και ο Μαχαβίρα δεν έγιναν ποτέ σεβαστοί από τους βραχμάνους, τους λόγιους και τους έξυπνους, επειδή ήταν επιβλαβείς. Κατέστρεφαν τις δουλειές τους.
  • Δεν μπορείς να εξαπατήσεις μέσα από το σώμα. Το σώμα σου είναι πιο αληθινό από το νου σου. Και όλες οι θρησκείες που έχουν επινοηθεί από τους παπάδες, σού λένε: «Να είσαι εναντίον του σώματος και υπέρ του νου.»

    Τώρα έχω μάθει τι σημαίνει εκκλησία. Σημαίνει απλώς να είσαι σιωπηλός και να ακούς. Αυτό μπορεί να γίνει οπουδήποτε και είναι προτιμότερο να γίνει κάπου αλλού, επειδή στην εκκλησία πηγαίνουν πολλοί άλλοι άνθρωποι, οι οποίοι φλυαρούν και με ενοχλούν. Είναι καλύτερα κάτω από ένα δέντρο. Είναι καλύτερα κάτω από τον ουρανό.

    Όσο περισσότερους σκοτώνεις, τόσο πιο σπουδαίος είσαι. Όσο πιο αγενής είσαι, τόσο πιο μεγάλος πολεμιστής είσαι.
    Και πίσω στη χώρα σου θα σας υποδεχτούν σαν ήρωες, θα σας δώσουν μετάλλια. Επειδή υπήρξες σπουδαίος φονιάς, σου δόθηκε αυτό το μετάλλιο από τη χώρα σου. Και ονομάζουμε αυτές τις χώρες πολιτισμένες — και οι φονιάδες αποκτούν αναγνώριση, οι φονιάδες γίνονται σεβαστοί. Αυτό όμως συμβαίνει μόνο με τις μαζικές δολοφονίες. Οι ατομικές δολοφονίες δεν επιτρέπονται. Τότε ο δολοφόνος οδηγείται στη φυλακή.
    Όταν ολόκληρη η κοινωνία τρελαίνεται, αυτό ονομάζεται πόλεμος. Το κάθε τι παραμερίζεται και επιτρέπεται η αληθινή σου φύση. Γι' αυτό, όλοι νιώθουν χαρούμενοι, όταν υπάρχει πόλεμος.
    Θα έπρεπε να είναι αλλιώς, να μη νιώθει κανένας χαρούμενος, όταν γίνεται πόλεμος. Όλοι όμως νιώθουν χαρούμενοι, επειδή τώρα σας επιτρέπεται να είστε ζώα. Ο πολιτισμός σας, η ετικέτα σας, οι τρόποι σας είναι απλώς λουστραρισμένοι τρόποι για να κρύψετε από πίσω το ζώο.

    Ένας παντρεμένος άντρας, με έξι παιδιά, ήρθε ο' εμένα, μόλις πριν από λίγες μέρες, και είπε: "Ποτέ στη ζωή μου δεν κοίταξα άλλη γυναίκα. Ποτέ! Τ συμβαίνει όμως; Διαλογίζομαι και για πρώτη φορά οι γυναίκες έχουν γίνει πολύ ελκυστικές. Και είμαι σαράντα οκτώ ετών, με γυναίκα και έξι παιδιά και όλα πάνε καλά. Τι να κάνω; Τώρα φοβάται. Πρέπει να το καταπίεζε συνεχώς αυτό, επί σαράντα οκτώ χρόνια. Τώρα, ξαφνικά, έχει μάθει πώς να χαλαρώνει. Όταν όμως χαλαρώνεις, χαλαρώνεις απόλυτα. Έτσι, όλα εκείνα που έχουν καταπιεστεί, χαλαρώνουν κι αυτά.

    Με έναν καταπιεσμένο νου, η χαλάρωση είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα. Έρχεσαι σ' εμένα και ρωτάς: "Πώς να χαλαρώσω;" Δεν ξέρεις τι ζητάς, επειδή η κοινωνία σου σε έχει εκπαιδεύσει να μη χαλαρώνεις, η κοινωνία σου σε έχει διδάξει πώς να ελέγχεις κι εγώ βρίσκομαι εδώ να σε διδάσκω πώς να χαλαρώνεις. Αυτό είναι απόλυτα αντικοινωνικό.
    Η κοινωνία σου είναι δημιουργημένη από παθολογικούς νους σαν το δικό σου. Έχουν φτιάξει κανόνες και διατάξεις και οι παθολογικοί άνθρωποι είναι πάντοτε πολύ αποτελεσματικοί στο να φτιάχνουν κανόνες και διατάξεις.

    Υπάρχει μια δυναμική, ένας εσωτερικός νόμος, ότι οι άνθρωποι που σε σέβονται, κατά βάθος νιώθουν επίσης και έλλειψη σεβασμού. Οι άνθρωποι που σε αγαπούν, σε μισούν επίσης, επειδή μέσα τους είναι χωρισμένοι. Δεν είναι ένα. Έτσι, αφού σε βοηθήσουν να φτάσεις στο θρόνο, ένα κομμάτι έχει τελειώσει, το κομμάτι της αγάπης. Τώρα τι θα συμβεί στο κομμάτι που μισεί; Αμέσως, αρχίζει να λειτουργεί το κομμάτι που μισεί.

    Το σεξ είναι το πιο θεϊκό πράγμα στον κόσμο. Γιατί όμως εσύ το ονομάζεις αμαρτία; Επειδή από την αρχή -αρχή, έχεις διδαχθεί πως είναι αμαρτία. Έχεις ξεχάσει εντελώς πως έχεις έρθει από αυτό. Κι έχεις ξεχάσει εντελώς το γεγονός πως όταν η σεξουαλική ενέργεια τελειώνει μέσα σου, θα πεθάνεις. Ζωή είναι η σεξουαλική ενέργεια που πάλλεται μέσα σου.

    Έτσι, όλοι οι θρησκευτικοί άνθρωποι, όλοι οι δάσκαλοι έχουν επινοήσει τρόπους για να σε βγάλουν έξω από τη λογική. Το Ζεν έχει τη δική του ιδιαίτερη τεχνική κι αυτή η τεχνική είναι γνωστή ως κόαν.
    Το κόαν είναι ένας παράλογος γρίφος. Δεν μπορείς να τον λύσεις. Όσο κι αν προσπαθείς εσύ, η προσπάθεια σου είναι άσχετη. "Πιο εντατικά! Πιο εντατικά!" θα λέει συνέχεια ο δάσκαλος. "Δεν προσπαθείς αρκετά εντατικά!" Και σε κοροϊδεύει, επειδή, οτιδήποτε κι αν κάνεις, δεν είναι ποτέ αρκετό για να λύσεις το πρόβλημα.
    Επειδή το πρόβλημα είναι άλυτο! Δεν εξαρτάται από το αν εργάζεσαι εντατικά ή όχι. Αν όμως το κάνεις με όλο σου τον εαυτό, ξαφνικά θα αποκτήσεις επίγνωση του παράλογου. Ποτέ πριν. Ξαφνικά, θα αρχίσεις να γελάς. Το όλο πράγμα ήταν ανοησία. Κι αν μπορείς να αρχίσεις να γελάς με τρελό γέλιο, που έρχεται όταν δεν λειτουργεί η λογική...

    Το φαγητό μπορεί να σου δώσει σεξουαλική ευχαρίστηση, επειδή το σεξουαλικό κέντρο και το στόμα συνδέονται. Γι' αυτό το φιλί είναι κάτι σεξουαλικό. Αλλιώς, γιατί; Κι αν φιλάς κάποιον με πάθος, αμέσως θα αισθανθείς να ανεβαίνει σεξουαλική ενέργεια. Γιατί; Αφού το στόμα και το σεξ βρίσκονται τόσο μακριά! Δεν βρίσκονται μακριά, είναι συνδεδεμένα. Είναι οι δύο πόλοι της ίδιας ενέργειας.

    Δημιουργώντας συνεχώς ένα συγκεκριμένο ήχο, μπορείς να παράγεις τόση πολλή ζέστη... Μπορείς να το δοκιμάσεις και μόνος σου. Μια νύχτα που κάνει κρύο, στάσου έξω και απλώς κάνε όμκαρ. Βάλε το Ομ μέσα σου, όσο πιο πολύ μπορείς, ώστε το Ομ να ηχεί από τα δάχτυλα των ποδιών σου, μέχρι το κεφάλι σου. Ξαφνικά, θα αισθανθείς ότι το κρύο έχει εξαφανιστεί, το σώμα είναι ζεστό. Και αν το συνεχίσεις αυτό,
    σύντομα, σε μια πάρα πολύ κρύα, παγωμένη νύχτα, εσύ θα αρχίσεις να ιδρώνεις.
    Με αυτόν τον τρόπο έζησε γυμνός ο Μαχαβίρα. Με αυτόν τον τρόπο οι βουδιστές μοναχοί ζουν γυμνοί στο Θιβέτ, όπου η παγωνιά είναι κάτω από το μηδέν. Κάθονται όλη τη νύχτα κάτω από τον ουρανό, χιονίζει κι εκείνοι ιδρώνουν. Δημιουργούν συνεχώς ένα συγκεκριμένο ήχο.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ VI.

 
Μπορείς να είσαι μόνο ο εαυτός σου και τίποτε άλλο.
Και είναι όμορφο να είσαι ο εαυτός σου.
Οτιδήποτε είναι πρωτότυπο έχει ομορφιά, φρεσκάδα, άρωμα, ζωντάνια. Οτιδήποτε είναι μίμηση είναι νεκρό, βαρετό, ψεύτικο, πλαστικό.
Μπορείς να προσποιείσαι, όμως ποιόν κοροϊδεύεις; Εκτός από τον εαυτό σου δεν κοροϊδεύεις κανέναν άλλον. Και προς τί η προσποίηση; Τί θα κερδίσεις;

Κάθε κοινωνία εξακολουθεί να προτείνει: αυτό είναι σωστό κι εκείνο λάθος. Πώς όμως θα σε εμποδίσει να κάνεις αυτό που αποκαλείται λάθος; Το πρόβλημα είναι πως οτιδήποτε αποκαλούν λάθος είναι συνήθως φυσικό — σε προσελκύει. Είναι λάθος, αλλά είναι φυσικό, έτσι η βαθιά έλξη για το φυσικό υπάρχει. Πρέπει να δημιουργήσουν τόσο πολύ φόβο, που γίνεται δυνατότερος από τη φυσική έλξη. Γι' αυτό και η δημιουργία της κόλασης είναι αναγκαία.

Η κοινωνία θα σου δώσει το κάθε τι, αν της παραδώσεις την ελευθερία σου.
Θα σου δώσει σεβασμό, θα σου δώσει μεγάλα πόστα στην ιεραρχία, στη γραφειοκρατία, θα υποχρεωθείς όμως να βάλεις στην άκρη ένα πράγμα: την ελευθερία σου, την ατομικότητά σου. Θα πρέπει να είσαι ένας αριθμός μέσα στο πλήθος.
Το πλήθος σιχαίνεται τον άνθρωπο που δεν είναι μέρος του.
Το πλήθος είναι σε ένταση όταν βλέπει έναν ξένο μέσα του, επειδή ο ξένος γίνεται ερωτηματικό.

Είμαι εναντίον της προσευχής, επειδή βασικά είναι επιχείρηση.
Είναι δωροδοκία του Θεού.
Είναι το να ελπίζεις πως μπορείς να υποστηρίξεις το εγώ του: "Είσαι μεγαλοδύναμος, είσαι ελεήμων, είσαι παντοδύναμος..." Κι όλο αυτό λέγεται επειδή εσύ θέλεις κάτι.

Η υπακοή είναι η μεγαλύτερη αμαρτία.
ʼκουσε τη νοημοσύνη σου κι αν οτιδήποτε σου φαίνεται σωστό, κάνε το. Δεν υπακούς όμως, αλλά συμπορεύεσαι με τη νοημοσύνη σου.
Αν η νοημοσύνη σου βρίσκει πως κάτι είναι λάθος, τότε άσχετα από το ρίσκο και άσχετα από τα επακόλουθα, να αντισταθείς στη διαταγή.
Καμιά διαταγή δεν είναι ανώτερη από τη νοημοσύνη σου.

Γιατί σε έχουν φέρει οι θρησκείες σε αντίθεση με τα φυσικά σου ένστικτα; Για τον απλό λόγο, ότι θέλουν να σε κάνουν να νιώθεις ένοχος.
Ας την επαναλάβω αυτή τη λέξη, ενοχή.
Εστιάζουν στο πώς να σε καταστρέψουν, να σε εκμεταλλευτούν, να σε διαμορφώσουν, να σε ταπεινώσουν, να δημιουργήσουν ασέβεια σε ό,τι σε αφορά.
Όταν πια δημιουργηθεί η ενοχή, όταν αρχίσεις να αισθάνεσαι, "είμαι ένοχος, αμαρτωλός," η δουλειά τους έχει γίνει. Τότε ποιος μπορεί να σε σώσει; Τότε ο σωτήρας είναι αναγκαίος. Πρώτα όμως πρέπει να δημιουργηθεί η αρρώστια.

Ένας αυθεντικός άντρας δεν ζει με κανόνες, με παροιμίες κι εντολές. Αυτός είναι ο τρόπος του ψεύτικου άντρα.
0 αυθεντικός άντρας απλά ζει.

Είναι παράξενο που ο Θεός συνεχίζει να κάθεται στο θρόνο του, κουτσομπολεύοντας με το ʼγιο Πνεύμα, παίζοντας με το μονογενή του υιό, τον Ιησού και ο διάβολος συνεχίζει να κινεί ολόκληρο τον κόσμο, συνεχίζει να δημιουργεί τον Αδόλφο Χίτλερ, το Ιωσήφ Στάλιν, τον Μάο Τσε Τουνγκ... Όλη η ιστορία μοιάζει να είναι ενενήντα εννιά κόμμα ενενήντα εννιά τοις εκατό δημιουργία του διαβόλου.

Λέει ο Ιησούς: "Αγάπα τον εχθρό σου ως αγαπάς εαυτόν." Ξεχνάει όμως εντελώς ότι κανένας δεν αγαπάει τον εαυτό του. Πώς θα μπορέσει να αγαπήσει τον εχθρό;
Και μια ακόμη πιο δύσκολη φράση. Λέει: "Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν." Αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο. Μπορείς ν' αγαπάς τον εχθρό, επειδή είναι πολύ μακριά, αλλά ο πλησίον που αυτή τη στιγμή χτυπάει την πόρτα σου... Πώς μπορείς να αγαπάς τον πλησίον σου; Και ακριβώς όπως τον εαυτό σου...
Μην κάνεις εκείνο το λάθος, επειδή δεν αγαπάς τον εαυτό σου. Αν αρχίσεις να κάνεις με τον πλησίον σου αυτά που έχεις κάνει στον εαυτό σου, θα τον σκοτώσεις, επειδή έχεις σκοτώσει τον εαυτό σου!
Ζεις μια μετά θάνατον ύπαρξη.
Παρακαλώ μην κάνεις το ίδιο στον πλησίον σου και ποτέ μην κάνεις το ίδιο στον εχθρό σου. Τι σου έχει κάνει; Γιατί να φερθείς τόσο άσχημα σ εκείνον; Φυσικά είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να κάνεις οτιδήποτε θέλεις με τον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να κάνεις το ίδιο με τον πλησίον σου ή τον εχθρό σου.
Όχι, θα ήθελα να σου πω, πως δεν έχεις αγαπήσει τον εαυτό σου. Ξέχνα τον εχθρό, ξέχνα τον πλησίον. Πρώτα αγάπα τον εαυτό σου.

Σας διδάσκω να ζείτε εκπληκτικά, εκστατικά, με κάθε δυνατό τρόπο. Στο σωματικό επίπεδο, στο νοητικό επίπεδο, στο πνευματικό επίπεδο. Ζήσε στο απώτατο άκρο της δυνατότητας σου.
Στύψε από κάθε στιγμή όλες τις απολαύσεις, όλες τις ευτυχίες που είναι δυνατές, έτσι ώστε να μην το μετανιώσεις αργότερα: "Εκείνη η στιγμή έχει περάσει κι εγώ έμεινα απ' έξω."

Αν δημιουργήσεις ένα τραγούδι, αν δημιουργήσεις μουσική, αν δημιουργήσεις
έναν κήπο, είσαι πραγματικά θρησκευόμενος.
Το να πας στην εκκλησία είναι ανόητο, το να δημιουργήσεις όμως έναν κήπο είναι εκπληκτικά θρησκευτικό.

Η αγάπη είναι μια σχέση που αλλάζει, δεν είναι σταθερή. Γι' αυτό εμφανίστηκε ο γάμος. Ο γάμος είναι ο θάνατος της αγάπης.

Στην πραγματικότητα, σχεδόν κάθε άντρας υποπτεύεται τη σύζυγό του και κάθε γυναίκα υποπτεύεται το σύζυγό της. Το ίδιο το φαινόμενο του γάμου υπάρχει, επειδή δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι, γι' αυτό πρέπει να φέρεις το νόμο ανάμεσά σας. Διαφορετικά, η αγάπη θα ήταν αρκετή.
Κανένας όμως δεν εμπιστεύεται την αγάπη και υπάρχει λόγος να μην την εμπιστεύεται. Ένα αληθινό τριαντάφυλλο ανθίζει, απλώνει το άρωμά του και πεθαίνει. Μόνο το πλαστικό τριαντάφυλλο δεν γεννιέται και ούτε ποτέ του πεθαίνει.
Μια μέρα η αγάπη γεννιέται, ανθίζει, γεμίζει λουλούδια, αλλά δεν είναι κάτι αιώνιο. Μαραίνεται, εξαφανίζεται, πεθαίνει. Δεν μπορείς να την εμπιστευτείς. Πρέπει να φέρεις το νόμο για την αιώνια αγάπη ανάμεσά σας. Ο νόμος είναι ένα πλαστικό πράγμα. Να τι είναι ο γάμος: Η αγάπη που πλαστικοποιήθηκε από τον νόμο.

Κανένας δεν μπορεί να πει "είμαι άδειος," όπως κανένας δεν μπορεί να πει, "είμαι ταπεινός." Αν το πεις, σημαίνει ότι δεν είσαι. Ποιος ισχυρίζεται ότι είναι ταπεινός; Αν είσαι ταπεινός, είσαι ταπεινός, μα δεν το λες. Όχι μόνο δεν μπορείς να το πεις, αλλά δεν μπορείς ούτε καν να νιώσεις πως είσαι ταπεινός, γιατί μόλις το νιώσεις, θα γεννηθεί και πάλι το εγώ. Να είσαι άδειος, αλλά μη σκέφτεσαι πως είσαι άδειος, αλλιώς κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Μη μαζεύεις πληροφορίες. Αν θέλεις να γνωρίσεις την αγάπη, αγάπησε. Αν θέλεις να γνωρίσεις το Θεό, διαλογίσου. Αν θέλεις να μπεις μέσα στο άπειρο, προσευχήσου. Μην προσπαθείς να συσσωρεύσεις τι έχουν πει οι άλλοι γι' αυτά. Το να μάθεις, δεν θα βοηθήσει. Το να ξεμάθεις, θα βοηθήσει. Παράτα οτιδήποτε ξέρεις, για να μπορέσεις να γνωρίσεις.

Τι είναι η φώτιση; Είναι το να αποκτήσεις επίγνωση του ποιος είσαι. Δεν έχει καμία σχέση με τον εξωτερικό κόσμο. Δεν έχει καμία σχέση με αυτά που έχουν πει άλλοι. Αυτά που έχουν πει οι άλλοι είναι άσχετα. Εσύ βρίσκεσαι εκεί! Γιατί εξακολουθείς να συμβουλεύεσαι τη Βίβλο και το Κοράνι και τη Γκιτά;

Τα ιερά κείμενα, αναπόφευκτα, είναι νεκρά. Τα ιερά κείμενα είναι πτώματα κι εσύ ρωτάς το νεκρό να σου μιλήσει για τη ζωή σου. Αυτό δεν είναι εφικτό.
Ο Κρίσνα δεν θα προσφέρει μεγάλη βοήθεια ούτε ο Ιησούς, εκτός αν γίνεις εσύ Κρίσνα ή Ιησούς. Η ζωή δεν μπορεί να απαντηθεί από τον πεθαμένο. Και αν νομίζεις πως θα βρεις την απάντηση, θα φορτώνεσαι ολοένα και περισσότερο με απαντήσεις και η απάντηση θα παραμένει άγνωστη.

Οτιδήποτε ακούς μέσα από το νου, δεν το ακούς, επειδή ο νους το ερμηνεύει, ο νους το χρωματίζει, ο νους το αλλάζει, βάζοντας μέσα και τον εαυτό του. Και οτιδήποτε σε πλησιάζει, τώρα είναι ήδη παλιό. Ο νους έχει κάνει το κόλπο του. Ο νους έχει δώσει τη δική του σημασία, τη δική του ερμηνεία. Ο νους έχει κάνει τα δικά του σχόλια.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ V.

Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι η Ινδία, σε όλη τη διάρκεια των δέκα χιλιάδων χρόνων ιστορίας της, δεν επιτέθηκε ποτέ σε καμία χώρα; Ποτέ δεν έκανε ούτε μία επίθεση! Πώς είναι δυνατόν αυτό; Οι ίδιοι άνθρωποι υπάρχουν στην Ινδία, όπως και στον υπόλοιπο κόσμο. Η χορτοφαγία όμως δημιούργησε ένα διαφορετικό είδος σώματος κι αυτό με τη σειρά του δημιούργησε ένα διαφορετικό είδος νου.

Επτά χιλιάδες χρόνια πριν, ένας κυνηγός προσπαθούσε να σκοτώσει ένα ελάφι. Καθώς το τόξο κινιόταν προς το ελάφι, ένας περαστικός μπήκε κατά λάθος ανάμεσα στο ελάφι και το τόξο και το βέλος τον χτύπησε στο πόδι. Ο άνθρωπος υπέφερε από ημικρανίες ολόκληρη τη ζωή του. Τη στιγμή που το βέλος χτύπησε το πόδι του, η ημικρανία εξαφανίστηκε. Αυτό ήταν πολύ παράξενο. Κανένας δεν είχε σκεφτεί μέχρι τότε ότι η ημικρανία μπορούσε να θεραπευτεί από το πόδι!
Από αυτό το ατύχημα γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μια ολόκληρη επιστήμη, ο βελονισμός.

Ο βελονισμός ασχολείται με την αιτία.
Ποτέ να μην ασχολείσαι με το αποτέλεσμα. Πάντοτε να πηγαίνεις στην αιτία. Και πώς μπορείς να πηγαίνεις στην αιτία; Η λογική δεν μπορεί να πάει στην αιτία - η αιτία είναι πολύ μεγάλη για τη λογική - μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο το αποτέλεσμα.

Έτσι, όποτε εμφανίζεται μια ενέργεια, πήγαινε μαζί της.
Αν είναι επικίνδυνη - για παράδειγμα, αν είναι θυμός - τότε κλείσου στο δωμάτιο σου και χτύπα ένα μαξιλάρι. Δεν υπάρχει λόγος να βλάψεις κανέναν, να μην είσαι βίαιος με κανέναν, αλλά μπορείς να είσαι βίαιος με το μαξιλάρι. Η ενέργεια σου θα απελευθερωθεί και θα αισθανθείς να κυλάει καινούργια, φρέσκια ενεργεία. Ποτέ να μη συγκρατείς καμία ενέργεια.
Όταν δίνεις ενέργεια στη ζωή, η ζωή δίνει ενέργεια σ' εσένα. Αυτή είναι η εσωτερική οικολογία. Η ενέργεια κινείται σε κύκλο. Η ζωή δίνει σ' εσένα, εσύ δίνεις σ' εκείνη, οπότε η ζωή σου δίνει ακόμη περισσότερα κι εσύ της δίνεις ακόμη περισσότερα.
Και ο κύκλος συνεχίζεται. Είναι σαν το ποτάμι που χύνεται στον ωκεανό, ύστερα κινείται στα σύννεφα κι ύστερα βρέχει και πηγαίνει πάλι στα βουνά και κυλάει και πάλι στο ποτάμι και χύνεται και πάλι στον ωκεανό.

Για να αποφευχθούν, λοιπόν, οι απρόβλεπτες καταστάσεις, οι άνθρωποι εκπαιδεύονται για το κάθε τι - πώς να περπατάνε, πώς να μιλάνε, τι να πουν, πότε να το πουν. Φυσικά, έτσι, σιγά-σιγά, γίνονται ψεύτικοι, ηθοποιοί θεάτρου, που απλός επαναλαμβάνουν τους διαλόγους τους. Ο αυθορμητισμός όμως έχει τη δική του ομορφιά .
Να είσαι αυθόρμητος!

Ωρίμανση σημαίνει να κινείσαι κάθε στιγμή βαθύτερα μέσα στις αρχές της ζωής. Σημαίνει να πηγαίνεις ολοένα και μακρύτερα από το θάνατο, όχι να πηγαίνεις προς το θάνατο. Όσο βαθύτερα πηγαίνεις μέσ' στη ζωή, τόσο περισσότερο κατανοείς την αθανασία μέσα σου. Απομακρύνεσαι από το θάνατο. Έρχεται μια στιγμή που μπορείς να δεις ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από αλλαγή ρούχων, αλλαγή σπιτιών, αλλαγή μορφών. Τίποτα δεν πεθαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει. Ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που υπάρχει.
Γ ία να κατανοήσεις τι σημαίνει ωρίμανση, απλώς παρατήρησε τα δέντρα. Καθώς το δέντρο ωριμάζει, οι ρίζες του πηγαίνουν ολοένα και βαθύτερα. Υπάρχει ισορροπία. Όσο πιο ψηλά πηγαίνει το δέντρο, τόσο πιο βαθιά πηγαίνουν οι ρίζες. Δεν μπορεί να υπάρξει δέντρο πενήντα μέτρα ψηλό με ρίζες δέκα πόντους. Δεν μπορούν να στηρίξουν τέτοιο ύψος. Στη ζωή, ωρίμανση σημαίνει να πηγαίνεις βαθιά μέσα στον εαυτό σου. Εκεί βρίσκονται οι ρίζες σου.

Ο νους και ο διαλογισμός δεν μπορούν να συμβιώσουν. Κανένας δεν μπορεί να τους έχει ταυτόχρονα. Μπορείτε να έχετε ή τον νου, ή τον διαλογισμό, γιατί ο νους είναι συλλογισμός, ενώ ο διαλογισμός είναι σιωπή. Νους σημαίνει περιπλάνηση και αναζήτηση εξόδου μες στο σκοτάδι. Ο διαλογισμός βλέπει πολύ μακριά, και δεν υπάρχει θέμα αναζήτησης, αφού ξέρει που είναι ο έξοδος.

Η τέχνη του διαλογισμού είναι η τέχνη για να θυμηθείς ποιος είσαι.
Η επιβεβαίωση ότι βρίσκεστε στο σωστό δρόμο θα 'ρθει όταν θα αντιληφθείτε πως μειώνετε η ένταση, θα γίνεστε πολύ ποιο ήρεμος, ποιο απαθείς, θα βρείτε την ομορφιά εκεί που ποτέ πριν δεν την είδατε.
Τα πιο ασήμαντα πράγματα θα αποκτήσουν για σας μεγάλη σημασία. Όλος ο κόσμος θα γίνει όλο και πιο μυστήριος, σταδιακά θα χάσετε το ενδιαφέρον σας για τις γνώσεις που αφοράνε τα γεγονότα πάνω στη γη, θα γίνεστε πολύ πιο αφελής και αγνός σαν παιδί που τρέχει να πιάσει μια πεταλούδα. Θα νιώσετε πως η ζωή δεν είναι πρόβλημα, αλλά είναι Δώρο, είναι σαν ευδαιμονία, σαν ευλογία.

Οι πιο ευτυχισμένοι ερωτευμένοι στον κόσμο είναι αυτοί που ποτέ δεν συναντήθηκαν. Χάρη σ' αυτούς εμφανίστηκαν οι πιο ρομαντικές ιστορίες αγάπης επειδή δεν γνώρισαν τους καυγάδες και τις στρεψοδικίες. Αυτοί ποτέ δε θα αποκτήσουν την κατανόηση πως αυτή η γυναίκα δεν είναι για μένα ή αυτός ο άνδρας δε μου ταιριάζει, αφού ποτέ δε θα πλησιάσουν ο ένας τον άλλον τόσο ώστε να το γνωρίσουν. Αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι απ' αυτούς μετά παντρεύονται και γνωρίζουν την μεγαλύτερη δυστυχία της ζωής τους αφού πέφτουν από πολύ ψηλά.

Εκείνος που σκοτώνει έναν άνθρωπο λέγεται δολοφόνος.
Και ο ίδιος άνθρωπος, που σκοτώνει χιλιάδες σε περίοδο πολέμου, λέγεται σπουδαίος ήρωας. Η κοινωνία δεν ενοχλείται από ένα φόνο, αρκεί ο φόνος να διαπράττεται για την κοινωνία. Τότε είναι αποδεκτός. Τότε η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται για την ηθική.
Ποιος δημιούργησε αυτήν την κοινωνία; Εσύ δημιούργησες αυτή την κοινωνία. Δεν δημιουργήθηκε έτσι, από μόνη της.
Ο ζητιάνος στο δρόμο δεν εμφανίστηκε ξαφνικά από το τίποτε. Εμείς τον έχουμε δημιουργήσει. Αν θέλεις να γίνεις πλούσιος, κάποιος πρέπει να γίνει ζητιάνος. Και βλέποντας ένα ζητιάνο, αισθάνεσαι μεγάλη λύπη. Ποιόν προσπαθείς να εξαπατήσεις; Και, παρ' όλ' αυτά, έχεις την ιδέα να γίνεις πλούσιος. Αν θέλεις να γίνεις σπουδαίος, τότε ένας άλλος δεν θα μπορέσει να αποκτήσει αυτή τη δόξα, αυτή τη φήμη. Είναι ένας ανταγωνιστικός κόσμος. Δεν θέλεις τους πολέμους, όμως είσαι βίαιος. Είσαι βίαιος παντού και καταδικάζεις τους πολέμους.
Έχεις δει τους ειρηνόφιλους και τις πορείες τους; Πόσο βίαιες φαίνονται: τα συνθήματά τους είναι εναντίον του πολέμου, οι κραυγές τους είναι εναντίον του πολέμου και αργά ή γρήγορα, η πορεία μετατρέπεται σε οχλοκρατική έκρηξη. Καίνε αυτοκίνητα, καταστρέφουν γραφεία, καίνε λεωφορεία και τρένα και επιτίθενται στην αστυνομία. Και είχαν πάει να διαμαρτυρηθούν εναντίον του πολέμου!

Η εμπειρία όλης μου της ζωής, μου έδειξε ότι η δουλειά του γιατρού δεν είναι να θεραπεύει τον ασθενή. Ο ασθενής θεραπεύει τον εαυτό του. Ο γιατρός απλά δημιουργεί μια ατμόσφαιρα στοργική, γεμάτη υποσχέσεις. Ο γιατρός απλά δημιουργεί εμπιστοσύνη και λαχτάρα για να ζήσεις περισσότερο. Όλα τα φάρμακα είναι δευτερεύουσα βοήθεια.
Αλλά, αν ένας άνθρωπος έχει χάσει την επιθυμία για ζωή, τίποτα και κανένα φάρμακο δεν βοηθάει.
Ένας αληθινός Γιατρός
Ο διαλογισμός είναι η μόνη προσφορά της Ανατολής στην ανθρωπότητα. Η Δύση έχει προσφέρει πολλά. Χιλιάδες επιστημονικές ανακαλύψεις, τεράστιες προόδους στην ιατρική, απίστευτες ανακαλύψεις σε όλους τους τομείς της ζωής. Όμως, παρ’ όλ' αυτά, η μοναδική προσφορά της Ανατολής είναι πολύ πιο πολύτιμη από όλες τις προσφορές της Δύσης,

Έτσι, ο φωτισμένος άνθρωπος δεν κουβαλά κανένα φορτίο από το παρελθόν και παραμένει καθαρός, γιατί το φορτίο του παρελθόντος είναι σαν τη σκόνη που μαζεύεται πάνω στη συνειδητότητά σου, πάνω στον καθρέφτη της ύπαρξης σου. Όταν ο καθρέφτης είναι καθαρός, απλά αντανακλά αυτό που υπάρχει.
Έτσι, δεν υπάρχει θέμα απόφασης για το τι είναι σωστό και τι είναι λάθος. Να γιατί, ποτέ δεν έχω μιλήσει στους ανθρώπους μου για ηθική, ανηθικότητα, αρετή, αμαρτία, καλό, κακό. Είναι άχρηστο. Επιμένω μόνο σε ένα θέμα: να επικεντρώνεσαι στην ύπαρξη σου, στο είναι σου. Και τότε, ό,τι κάνεις είναι σωστό, είναι αρετή.

Η ζωή δεν έχει σκοπό.
Μη σοκάρεσαι, όλη η ιδέα του σκοπού είναι λανθασμένη – προέρχεται από την απληστία. Η ζωή είναι καθαρή χαρά, είναι παιχνίδι, είναι διασκέδαση, είναι γέλιο, χωρίς απόλυτος κανένα σκοπό. Η ζωή είναι από μόνη της σκοπός, δεν έχει άλλο σκοπό. Τη στιγμή που θα το καταλάβεις, έχεις, καταλάβει τι σημαίνει διαλογισμός. Σημαίνει να ζεις τη ζωή χαρούμενα, παιχνιδιάρικα, ολοκληρωτικά, χωρίς κανέναν απώτερο ή κοντινό σκοπό, χωρίς κανέναν απολύτως σκοπό. Ακριβώς όπως τα μικρά παιδιά, που παίζουν στην παραλία και μαζεύουν κοχύλια και χρωματιστά βότσαλα – για ποιο σκοπό: Δεν υπάρχει σκοπός.

Ξεκίνα φρέσκος. Σαν μια καθαρή πλάκα γραφής, χωρίς πεποίθηση, χωρίς δόγμα, χωρίς πίστη. Τότε υπάρχει η πιθανότητα να βρεις ποια είναι η αλήθεια. Και η αλήθεια δεν είναι ούτε ινδουιστική ούτε μουσουλμανική ούτε χριστιανική. Η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στη Βίβλο ούτε στο Κοράνι ούτε στην Γκίτα.
Η αλήθεια που θα βρεις - και θα σε εκπλήξει αυτό - δεν είναι γραμμένη πουθενά. Είναι αδύνατο να τη γράψεις. Δεν έχει εκφραστεί από κανέναν και δεν πρόκειται να εκφραστεί από κανέναν.

Αμφέβαλε! Και όχι με μισή καρδιά. Αμφέβαλε με όλη την ένταση σου, ώστε η αμφιβολία να γίνει σαν ένα σπαθί στο χέρι σου, που θα κόψει όλα τα σκουπίδια
που 'χουν μαζευτεί γύρω σου. .Η αμφιβολία πρέπει να "κόψει" τα σκουπίδια και ο διαλογισμός πρέπει να ξυπνήσει τον εαυτό σου.
Αυτές είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, γιατί φορτωμένος με όλα τα σκουπίδια, δεν είσαι ικανός να ξυπνήσεις. Αυτά τα σκουπίδια σου δημιουργούν ύπνο. Αυτή είναι η λειτουργία τους. Σκοπεύουν να σε κρατήσουν κοιμισμένο.

Ο δειλός σκέφτεται τις συνέπειες. Αν κάνω αυτό, τι θα συμβεί; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Τον ενδιαφέρει περισσότερο το αποτέλεσμα.
Ο αληθινός άντρας ποτέ δεν λογαριάζει τις συνέπειες σκέφτεται μόνο τη δράση. Νιώθει πως, "Αυτό είναι που με γοητεύει και θα το κάνω." Ύστερα, οτιδήποτε συμβεί είναι ευπρόσδεκτο. 0 αληθινός άντρας δεν λυπάται ποτέ και ποτέ δεν μετανιώνει, γιατί δεν έχει κάνει κάτι εναντίον του εαυτού του.

Κανένας δεν μπορεί να σε σώσει. Η όλη ιδέα είναι λάθος. Εσύ έχεις δημιουργήσει τα δεσμά σου. Πώς μπορώ εγώ να σε απελευθερώσω;
Πέταξε εσύ τα δεσμά σου και γίνε ελεύθερος.
Αγαπάς όμως τις αλυσίδες σου και θέλεις από μένα να σε σώσω. Ζητάς έναν παραλογισμό.
Εσύ είσαι η αιτία της δυστυχίας σου, των βασάνων σου και θέλεις από μένα να σε σώσω από τα δικά σου βάσανα και τη δική σου δυστυχία. Και θα εξακολουθήσεις να σπέρνεις τους ίδιους σπόρους, παραμένοντας ο ίδιος παλιός άνθρωπος, δίνοντας τροφή στις ίδιες αιτίες.
Ποιος μπορεί να σε σώσει; Και γιατί θα 'πρεπε κάποιος να σε σώσει;
Δεν είναι δική μου ευθύνη να σε σώσω. Δεν σε έχω κάνει εγώ αυτό που είσαι. Εσύ έχεις κάνει τον εαυτό σου αυτό που είσαι.

Ο νους είναι πολύ ικανός στο να υπερβάλλει. Ευχαριστιέται στο να υπερβάλλει. Μεγεθύνει τα πράγματα με δυο τρόπους: ένας ελάχιστος μόνο πόνος και το κάνει τόσο μεγάλο θέμα• ένα ελαχιστότατο μόνο βάσανο κι αυτό γίνεται το μεγαλύτερο βάσανο σ' όλο τον κόσμο. Λίγη ευχαρίστηση μόνο και βρίσκεσαι στα υπέρτατα ύψη, σαν να μην ξέρει κανένας άλλος τι είναι η ευχαρίστηση.

Η ιδέα του Θεού σε όλες τις παλιές θρησκείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα φόβου, μια παρηγοριά. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει ούτε εγκυρότητα ούτε ενδείξεις ούτε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του Θεού. Οι άνθρωποι που πιστεύουν στο Θεό είναι πραγματικά άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν
εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Χρειάζονται ένα πατρικό πρότυπο, ένα μεγάλο μπαμπά.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ ΙV.

 
Όλα αυτά που είναι σπουδαία για την ανθρώπινη ύπαρξη και τη ζωή είναι υποκειμενικά, όχι αντικειμενικά. Απ' έξω όμως μπορείς να δεις μόνο αντικείμενα. Αυτά δίνει μια πιεστική ανάγκη να γεμίσεις το άδειο εσωτερικό σου με οτιδήποτε σκουπίδι. Υπάρχουν άνθρωποι που το γεμίζουν με δανεισμένη γνώση. Υπάρχουν άνθρωποι που το γεμίζουν με επιβεβλημένα από τον εαυτό τους βασανιστήρια και γίνονται άγιοι. Υπάρχουν άνθρωποι που ζητιανεύουν να γίνουν πρωθυπουργοί, να γίνουν πρόεδροι.
Παντού, οι κενοί άνθρωποι έχουν τρομερή ανάγκη να εξουσιάσουν τους άλλους. Αυτό τους δίνει την αίσθηση πως δεν είναι κενοί.

Ασφαλώς, ο άρρωστος χρειάζεται φροντίδα, μα δεν χρειάζεται αγάπη. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, επειδή ο χριστιανισμός το έχει κάνει σχεδόν συμπαντική αλήθεια, ότι το να αγαπάς τον άρρωστο είναι το πιο θρησκευτικό, το πιο πνευματικό πράγμα. Είναι όμως απολύτως εναντίον της ψυχολογίας και εναντίον της φύσης.
Τη στιγμή που αγαπάς τον άρρωστο, δεν τον βοηθάς να συνέλθει από την αρρώστια του, επειδή όταν είναι υγιής δεν τον αγαπάει κανένας. Η αρρώστια είναι μια καλή δικαιολογία για τους άλλους, για να τους προκαλέσει να τον αγαπήσουν.
Μπορεί να το έχεις δει, αλλά μπορεί και να μην το έχεις σκεφτεί. Η σύζυγος δουλεύει όλη μέρα, απολύτως υγιής, αλλά όταν Βλέπει από το παράθυρο ότι έρχεται στο σπίτι ο σύζυγος, αμέσως πηγαίνει στο κρεβάτι και κάνει την άρρωστη. Αν δεν κάνει την άρρωστη, ο σύζυγος δεν θα της δείξει αγάπη. Αν όμως έχει πονοκέφαλο, ο σύζυγος κάθεται πλάι της, της τρίβει το κεφάλι και της λέει γλυκόλογα.

Απλώς δοκίμασε να περπατάς πάρα πολύ αργά και θα εκπλαγείς: Μια καινούργια ποιότητα επίγνωσης συμβαίνει στο σώμα. Τρώγε αργά και θα εκπλαγείς από τη μεγάλη χαλάρωση που θα νιώσεις. Κάνε το κάθε τι αργά, ώστε να αλλάζουν τα παλιά μοτίβα, ώστε να βγεις από τις παλιές συνήθειες.

Με τον ολοκληρωμένο άνθρωπο να έρχεται, θα υπάρξει ένα διαφορετικό είδος κοινωνίας, που θα είναι μη φιλόδοξη, αλλά τρομερά χαρούμενη, χωρίς σπουδαίους ανθρώπους. Μπορεί να μην το έχεις σκεφτεί ποτέ: Οι σπουδαίοι άνθρωποι υπάρχουν μόνο επειδή εκατομμύρια άνθρωποι δεν είναι σπουδαίοι. Διαφορετικά, ποιος θα θυμόταν τον Γκωτάμα Βούδα;

Οι άνθρωποι προσπαθούν να κόψουν το κάπνισμα, αλλά δεν τα καταφέρνουν, επειδή αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάζουν τις αιτίες που τα προκαλούν.
Το τσιγάρο σε βοηθά να είσαι απασχολημένος, οπότε καλύπτεται η νευρικότητα σου. Μην προσπαθείς, λοιπόν, να το κόψεις, γιατί θα νιώθεις νευρικότητα. Εδώ και χρόνια, πρότεινα στους σαννυάσιν μου μια πολύ απλή μέθοδο, η οποία τους έκανε στην αρχή να γελάσουν. Όταν όμως τη δοκίμασαν, είδαν πως είχε εξαιρετικά αποτελέσματα!
Πάρε ένα μπιμπερό, γέμισε το με ζεστό γάλο και τη νύχτα,
όταν δεν σε βλέπει κανείς, κάτω από τις κουβέρτες σου, απόλαυσε το ζεστό γάλα. Θα σου δώσει μια καλή τροφή πριν κοι-μηθείς και την επόμενη μέρα, δεν θα έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη για τσιγάρο.
Και θα εκπλαγείς. Σιγά-σιγά, η ανάγκη για κάπνισμα εξαφανίζεται, επειδή η βασική ανάγκη, η οποία είχε μείνει στη μέση, έχει εκπληρωθεί. Δεν είσαι πια παιδί, έχεις ωριμάσει. Έτσι, το τσιγάρο εξαφανίζεται. Δεν μπορείς να το σταματήσεις. Πρέπει να κάνεις σαν υποκατάστατο κάτι που να είναι αβλαβές, που να είναι υγιεινό και όταν ωριμάσεις, το κάπνισμα κόβεται από μόνο του.

Η επιθυμία λειτουργεί σαν προϋπόθεση για την ευτυχία σου, "Θα είμαι ευτυχισμένος αν αποκτήσω αυτή τη γυναίκα, αυτό το σπίτι, αυτό το αυτοκίνητο." Έτσι, η εκπλήρωση της επιθυμίας γίνεται προϋπόθεση της ευτυχίας σου. Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνεις είναι να βάζεις άχρηστα εμπόδια ανάμεσα σ' εσένα και την ευτυχία σου. Πρώτα βάζεις την προϋπόθεση: "Θα είμαι ευτυχισμένος αν συμβεί αυτό." Όσο πιο δύσκολος είναι ο στόχος, τόσο περισσότερο ενθουσιάζεσαι, τόσο περισσότερο σε προκαλεί. Την ημέρα όμως που εκπληρώνεται η επιθυμία, αισθάνεσαι ανακούφιση. Τώρα έχεις το αποτέλεσμα μέσα στα χέρια σου και αισθάνεσαι όμορφα, επειδή έχεις ανακουφιστεί.
Στην πραγματικότητα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις όμορφα δεν είναι η ίδια η επίτευξη της επιθυμίας - επειδή πολύ σύντομα θα έρθει μια άλλη επιθυμία ως υποτιθέμενη προυπόθέση για την ευτυχία σου - αλλά η ανακούφιση που αισθάνεσαι, επειδή τέλειωσε η αγωνία, ο πυρετός, ο πόνος που εσύ ο ίδιος προκάλεσες. Και πόσο κρατάει αυτή π υποτιθέμενη ευτυχία που νιώθεις, από την επίτευξη της επιθυμίας σου; Μόνο λίγες στιγμές κι ύστερα αρχίζεις να διψάς για κάτι άλλο.

Αυτός είναι ο ορισμός του αληθινά ευτυχισμένου ανθρώπου. Αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος είναι εκείνος που δεν ξέρει τίποτα για την ευτυχία, που δεν έχει ακούσει τίποτα για αυτήν, που είναι τόσο ευτυχισμένος, που πώς μπορεί να ξέρει τι είναι ευτυχία; Μόνο οι δυστυχισμένοι άνθρωποι λένε: "Είμαι ευτυχισμένος. Τα πράγματα πηγαίνουν πολύ κυλά!" Αυτοί είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα από ευτυχία. Είναι σαν την αναπνοή.

ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ ΙΙΙ.

 
Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου.

Όσο εκπολιτίζεσαι, γίνεσαι πλαστικός, γίνεσαι ψεύτικος, γίνεσαι πολύ καλλιεργημένος και χάνεις τις ρίζες που έχεις στη γη. Φοβάσαι τη λάσπη του κόσμου. Αρχίζεις να ζεις μακριά από τον κόσμο, βάζεις τον εαυτό σου σε μια θέση που δεν ανήκει σ' αυτό τον κόσμο.

Λες: Νόμιζα πως ήξερες τα πάντα.
Κάνεις μεγάλο λάθος! Δεν ξέρω τίποτα!
Αν ήρθες εδώ μ' αυτή την ιδέα, ήρθες σε λάθος άτομο και σε λάθος μέρος. Εδώ γιορτάζουμε την άγνοια! Καταστρέφουμε κάθε είδους γνώση. Όλη μας η προσπάθεια είναι να σου ξαναδώσουμε την αθωότητα, την αθωότητα που είχες πριν γεννηθείς. Αυτοί που ακολουθούν το Ζεν την ονομάζουν "πρωταρχικό πρόσωπο." Η αθωότητα είναι πηγαία, η γνώση σου έχει δοθεί από την κοινωνία, από τους άλλους γύρω σου, από την οικογένεια. Η αθωότητα είναι δική σου. Η γνώση είναι πάντοτε των άλλων. Όσο πιο πολλά ξέρεις, τόσο λιγότερο είσαι ο εαυτός σου.
Η φώτιση δεν έχει καμιά σχέση με τη γνώση. Είναι η ελευθερία από τη γνώση. Είναι η απόλυτη υπέρβαση της γνώσης. Πηγαίνεις πέρα από τη γνώση.

Χρησιμοποιώ λέξεις, αλλά δεν είμαι άνθρωπος του λόγου. Γίνεται από καθαρή ανάγκη. Χρησιμοποιώ τις λέξεις για σας, επειδή δεν θα καταλάβετε χωρίς αυτές. Περιμένω ανυπόμονα τη μέρα που θα μπορέσω ν' αφήσω τα λόγια. Είμαι εντελώς κουρασμένος... επειδή, οι λέξεις δεν μπορούν να μεταδώσουν αυτό που είμαι και πρέπει να συνεχίσω την προσπάθεια για κάτι που είναι αδύνατο.

Ο γάμος είναι στη γυμνή του πραγματικότητα μια στρατηγική της κοινωνίας για να κρατήσει του πάντες υπό έλεγχο. Και είναι τόσο λεπτεπίλεπτος ο τρόπος, που κανένας δεν σκέφτεται -στην αρχή τουλάχιστον- ότι πρόκειται να γίνει φυλακή, σκλαβιά για μια ολόκληρη ζωή. Ο γάμος όμως έχει χρησιμοποιηθεί από όλες τις κοινωνίες στον κόσμο, σε όλες τις εποχές στο παρελθόν, σαν ψυχολογική φυλάκιση να βάλει τόσο βάρος και ευθύνη σε κάθε άτομο που αυτό θα είναι υποχρεωμένο να γονατίσει, και στα λόγια του Ζαρατούστρα, να γίνει καμήλα, ένα μεταφορικό ζώο.

Μέχρι τώρα, ιδιαίτερα οι ποιητές, έχουν δώσει την ιδέα στην ανθρωπότητα ότι η αγάπη είναι κάτι διαρκές κι ότι, αν δεν είναι διαρκής, δεν πρόκειται για αληθινή αγάπη. Αλλά, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι μόνο η ψεύτικη αγάπη μπορεί να διαρκέσει για πάντα• η αληθινή αγάπη ποτέ δεν διαρκεί για πάντα. Έρχεται και φεύγει όπως η άνοιξη και δεν χρειάζεται να κλαίει κανείς για κάτι που δεν υπάρχει πια. Ψάχνει για άλλο σύντροφο.
Όσο περισσότερους εραστές έχει κανείς στη ζωή τον, τόσο πλουσιότερη η εμπειρία του γιατί ποτέ δυο γυναίκες, ή δυο άντρες δεν είναι ίδιοι. Και είναι καλό που οι άνθρωποι συνεχώς αλλάζουν. Το να είσαι προσκολλημένος σ' ένα άτομο είναι η αιτία μεγάλης δυστυχίας. Κι όταν η αγάπη δεν υπάρχει πια, να συνεχίσεις να ζεις με το ίδιο πρόσωπο είναι μόνο πορνεία.

Η ενέργεια έχει ίνα ρυθμό: Επί ένα λεπτό πηγαίνει προς τα έξω, επί ένα λεπτό πηγαίνει προς τα μέσα. Έτσι, όταν ακουμπάς τα χέρι σου πάνω στο σώμα κάποιου άλλου, κάνε εκπνοή και συνέχισε να εκπνέεις. Κι όταν δεν μπορείς να κάνεις εκπνοή άλλο πια, τράβηξε; τα χέρια σου και πάρε εισπνοή. Αν εισπνέεις καθώς έχεις ακουμπήσει τα χέρια σου πάνω στον άλλο, μπορεί να επηρεαστείς από την αρρώστια. Ο άνθρωπος μπορεί να θεραπευτεί, εσύ όμως θα υποφέρεις κι αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Απλώς ακούμπησε τα χέρια σου καθώς εκπνέεις και τη στιγμή που αρχίζει η εισπνοή, απομάκρυνε τα.

Έτσι, όποτε εμφανίζεται μια ενέργεια, πήγαινε μαζί της.
Αν είναι επικίνδυνη - για παράδειγμα, αν είναι θυμός - τότε κλείσου στο δωμάτιο σου και χτύπα ένα μαξιλάρι. Δεν υπάρχει λόγος να βλάψεις κανέναν, να μην είσαι βίαιος με κανέναν, αλλά μπορείς να είσαι βίαιος με το μαξιλάρι. Η ενέργεια σου θα απελευθερωθεί και θα αισθανθείς να κυλάει καινούργια, φρέσκια ενέργεια. Ποτέ να μη συγκρατείς καμία ενέργεια.
Όταν δίνεις ενέργεια στη ζωή, η ζωή δίνει ενέργεια σ' εσένα. Αυτή είναι η εσωτερική οικολογία. Η ενέργεια κινείται σε κύκλο. Η ζωή δίνει σ' εσένα, εσύ δίνεις σ' εκείνη, οπότε η ζωή σου δίνει ακόμη περισσότερα κι εσύ την δίνεις ακόμη περισσότερα.
Και ο κύκλος συνεχίζεται. Είναι σαν το ποτάμι που χύνεται όταν ωκεανό, ύστερα κινείται στα σύννεφα κι ύστερα βρέχει και πηγαίνει πάλι στα βουνά και κυλάει και πάλι στο ποτάμι και χύνεται και πάλι στον ωκεανό.
Και ο κύκλος συνεχίζεται. Δεν υπάρχει πουθενά εμπόδιο.

Για να αποφευχθούν, λοιπόν, οι απρόβλεπτες καταστάσεις, οι άνθρωποι εκπαιδεύονται για το κάθε τι - πώς να περπατάνε, πώς να μιλάνε, τι να πουν, πότε να το πουν. Φυσικά, έτσι, σιγά-σιγά, γίνονται ψεύτικοι, ηθοποιοί θεάτρου, που απλώς επαναλαμβάνουν τους διάλογους τους. Ο αυθορμητισμός όμως έχει τη δική του ομορφιά.
Να είσαι αυθόρμητος!

Ωρίμανση σημαίνει να κινείσαι κάθε στιγμή βαθύτερα μέσα στις αρχές της ζωής. Σημαίνει να πηγαίνεις ολοένα και μακρύτερα από το θάνατο, όχι να πηγαίνεις προς το θάνατο. Όσο βαθύτερα πηγαίνεις μέσα στη ζωή, τόσο περισσότερο κατανοείς την αθανασία μέσα σου. Απομακρύνεσαι από το θάνατο. Έρχεται μια στιγμή που μπορείς να δεις ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από αλλαγή ρούχων, αλλαγή σπιτιών, αλλαγή μορφών. Τίποτα δεν πεθαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει. Ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που υπάρχει.
Για να κατανοήσεις τι σημαίνει ωρίμανση, απλώς παρατήρησε τα δέντρα. Καθώς το δέντρο ωριμάζει, οι ρίζες του πηγαίνουν ολοένα και βαθύτερα. Υπάρχει ισορροπία. Όσο πιο ψηλά πηγαίνει το δέντρο, τόσο πιο βαθιά πηγαίνουν οι ρίζες. Δεν μπορεί να υπάρξει δέντρο πενήντα μέτρα ψηλό με ρίζες δέκα πόντους. Δεν μπορούν να στηρίζουν τέτοιο ύψος. Στη ζωή, ωρίμανση σημαίνει να πηγαίνεις βαθιά μέσα στον εαυτό σου. Εκεί βρίσκονται οι ρίζες σου.

Η λύπη είναι όμορφη. Τίποτα δεν είναι λάθος με αυτήν. Ποιος σου είπε ότι η λύπη είναι λάθος; Για την ακρίβεια, μόνο η λύπη σου δίνει βάθος.
Το γέλιο είναι ρηχό.
Η ευτυχία είναι επιδερμική. Η λύπη πηγαίνει στα ίδια τα κόκαλα, στο μεδούλι.

Πώς μπορείς να ξεφορτωθείς την ανταγωνιστικότητα, όταν όλοι διδάσκουν "μην είσαι ανταγωνιστικός" κι από την άλλη λένε, "γίνε κάποιος." Σου δίνουν ιδανικά: "Γίνε ένας Ιησούς." Υπάρχουν όμως εκατομμύρια χριστιανοί. Θα πρέπει να ανταγωνιστείς.
Λένε, "δεν πρέπει να ζηλεύεις," πιέζουν όμως τους ανθρώπους να ζηλεύουν, δένοντας έναν άντρα με μια γυναίκα. Όταν η αγάπη εξαφανίζεται κι η άνοιξη φεύγει, τότε ο άντρας αρχίζει να βρίσκει παραθυράκια – και η γυναίκα το ίδιο.

Ποιός φοβάται το θάνατο;
Ποτέ μου δεν συνάντησα τέτοιον άνθρωπο. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι που έχω συναντήσει φοβούνται τη ζωή.

Ο φόβος είναι φυσικός, η ενοχή είναι δημιούργημα των παπάδων. Η ενοχή είναι φτιαγμένη από τον άνθρωπο. 0 φόβος είναι εγγενής και είναι πολύ ουσιώδης. Χωρίς το φόβο, δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις.
Η αγάπη μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ δύο μυστηρίων , μεταξύ δύο ανθρώπων που αποτελούν μυστήριο ο ένας για τον άλλο